Tematyka retrogamingu w Polsce z roku na rok zyskuje coraz większą popularność, a co za tym idzie coraz więcej osób interesuje się również pierwszą konsolą Sony. Dla większości jest to sentymentalna podróż do czasów młodości, kiedy to pierwsze PlayStation gościło w niejednym domu, ale sądząc po wiadomościach od was jest też cała masa osób, które dopiero chcą zacząć przygodę z „szarakiem” i to właśnie głównie z myślą o takich osobach postanowiłem przygotować specjalny poradnik, który mam nadzieję ułatwi wam wybór swojego pierwszego PlayStation oraz jego zakup.

Jak rozróżnić poszczególne modele PlayStation?

Na początek warto pamiętać, że w przypadku pierwszego PlayStation mamy do czynienia z siedmioma różnymi modelami konsoli o oznaczeniach SCPH-1002, SCPH-5502, SCPH-5552, SCPH-7002, SCPH-7502, SCPH-9002 oraz SCPH-102. Wzmianka o tym z jakim modelem konsoli mamy do czynienia powinna być uwzględniona w opisie oferty, jednak często zdarza się, że jej brakuje. Wówczas należy sprawdzić czy w ogłoszeniu sprzedaży nie zawarto przypadkiem zdjęcia spodu konsoli, gdzie znajduje się jej tabliczka znamionowa, gdyż to właśnie na niej znajduje się oznaczenie modelu konsoli. Jeżeli nie to pozostaje nam albo kontakt ze sprzedawcą, albo posiłkowanie się pozostałymi zdjęciami z oferty, które powinny ułatwić nam rozpoznanie konkretnego modelu konsoli.

Najłatwiej spośród nich rozpoznać ostatni model, a więc PS one o oznaczeniu SCPH-102, które wyraźnie odbiega wyglądem od klasycznych modeli PlayStation, posiadając dużo mniejszą, zaokrągloną obudowę w kolorze jasnoszarym, który wręcz podchodzi pod biały. W przypadku pozostałych modeli bryła konsoli jest w zasadzie taka sama i aby dostrzec między nimi różnice należy się im wyraźnie przyjrzeć. Pierwszy model konsoli o oznaczeniu SCPH-1002 możemy stosunkowo łatwo poznać po napisach na przyciskach – Power i Open zamiast symboli, oraz po tym, że w tyle konsoli jako jedyny model posiada on dodatkowe wyjście kompozytowe. Kolejne modele, a więc te o oznaczeniach od SCPH-5502 do SCPH-7502 nie różnią się między sobą z zewnątrz praktycznie niczym, w związku z tym jeżeli w opisie danej oferty nie ma wzmianki o modelu konsoli, ani zdjęcia jej spodu, to pozostaje nam jedynie kontakt ze sprzedawcą. Ostatni model PlayStation z tych klasycznych, a więc SCPH-9002 , posiada jedną cechę charakterystyczną, a mianowicie brak portu równoległego i właśnie po tym najłatwiej go poznać, oczywiście pod warunkiem, że w ogłoszeniu znajdziemy zdjęcie tyłu konsoli.

Jaki model PlayStation wybrać?

Mnogość modeli pierwszego PlayStation rodzi naturalne pytanie o to który z nich jest najlepszy i choć pod względem wyświetlanego obrazu w grach nie ma miedzy nimi żadnych różnic to jednak jest kilka modeli, którymi warto się zainteresować w pierwszej kolejności. Pierwszy model PlayStation o oznaczeniu SCPH-1002 ma największa wartość kolekcjonerską, z racji tego że mówimy o premierowym modelu konsoli w Europie oraz z racji sławy jaką jest owiany. Otóż podobno po odpowiednich modyfikacjach można go przerobić na świetnej jakości odtwarzacz CD. Pomimo tych zalet jeżeli chodzi nam po prostu o samą grę, a nie odtwarzanie muzyki czy wartość kolekcjonerską, to powinniśmy zrezygnować z tego modelu, gdyż ma on czasami problem z poprawnym odtwarzaniem sekwencji wideo w grach (przynajmniej pierwsze wersje) oraz nominalnie posiada on najgorszej jakości laser. Jest to też najstarszy model PlayStation, który w niektórych przypadkach może być starszy o 5 lat od swoich dalszych następców.

Konsole SCPH-5502, SCPH-5552, SCPH-7002 oraz SCPH-7502 w zasadzie nie różnią się między sobą zbyt wiele. Owszem pewne różnice w architekturze płyty głównej, w biosie czy laserach są, ale dla zwykłego gracza nie mają one raczej znaczenia. W tym przypadku musimy kierować się stanem konsoli. Specjalnie pominąłem model SCPH-9002 gdyż z racji braku portu równoległego w jego przypadku pozbawiamy się możliwości podłączenia do konsoli dodatkowych przystawek, umożliwiających m.in. wpisywanie kodów, odtwarzanie plików mp3 czy oglądanie filmów na VCD. Jeżeli nie mamy zamiaru w przyszłości z nich korzystać to model ten jest warty polecenia, choćby z tego powodu, że pojawił on się na rynku pod koniec 1999 roku, a więc cztery lata po premierze konsoli w Europie, więc w teorii powinien być on najmniej wyeksploatowany. Jeżeli natomiast chcielibyśmy w przyszłości poszerzać możliwości naszej konsoli za pomocą wspomnianych przystawek, to wówczas warto rozważyć zakup modelu SCPH-7502, który tak jak wspominałem nie różni się zbyt wiele od poprzedników, ale pośród nich jest rzecz jasna najmłodszy.

Na koniec zostawiłem model ostatni, a więc PS one SCPH-102, gdyż z racji zupełnie innej stylistyki nie każdemu musi się on podobać. Niewątpliwie model ten ma jednak masę zalet, przede wszystkim zajmuje on dużo mniej miejsca niż klasyczne wersje konsoli i przynajmniej teoretycznie powinien być najmniej wyeksploatowany, gdyż jego debiut w Europie przypadł na drugą połowę 2000 roku. Umożliwia on podpięcie ekskluzywnego dla tego modelu ekranu oraz zewnętrznej baterii, a co za tym idzie rozgrywkę w dowolnym miejscu. Także laser w tej wersji konsoli jest chwalony za swoją pracę. Model ten ma też pewne wady. Podobnie jak w przypadku modelu SCPH-9002 nie podepniemy do niego żadnych zewnętrznych przystawek, gdyż nie posiada on portu równoległego, a ponadto z racji braku gniazda Serial I/O nie połączymy go z inną konsolą w celu rozgrywki multiplayer na dwóch TV, choć akurat z tej opcji korzysta niewiele gier. Dla niektórych problematyczne może okazać się również wyciąganie gier z konsoli, gdyż z racji małej ilości miejsca trzeba to robić dość umiejętnie by nie porysować płyty. Poza tym konsolka w samym działaniu nie różni się niczym do klasycznego PlayStation.

Reasumując przy wyborze odpowiedniego dla siebie modelu PlayStation powinniśmy kierować się przede wszystkim stanem samej konsoli, a dopiero w drugiej kolejności charakterystycznymi dla poszczególnych modeli elementami. Jeżeli chodzi nam o samą grę bez zbędnych dodatków to chyba z racji wieku najlepiej będzie polować na PS one w bardzo dobrym stanie, bądź PlayStation SCPH-9002. Jeżeli myślimy o wykorzystaniu w przyszłości portu równoległego to wówczas najlepiej będzie polować na SCPH-7502 w bardzo dobrym stanie, a jeżeli ważny dla nas oprócz gry jest prestiż kolekcjonerski, to wówczas można pokusić się o pierwszy model SCPH-1002 i ewentualnie później w razie potrzeby kombinować z wymianą lasera.

Na co warto zwrócić uwagę przy ocenie stanu konsoli?

Wybór odpowiedniego modelu PlayStation to jedno, ale tak jak napisałem wcześniej najważniejsze kryterium jakim powinniśmy się kierować przy zakupie konsoli jest jej stan. Niestety jak to z ofertami na odległość zwykle bywa na tym polu jesteśmy praktycznie w 100% skazani na łaskę sprzedawcy. Ci zwykle ograniczają się do lakonicznych słów „stan dobry” oraz „konsola sprawna”. Owszem czasami może to wystarczyć, ale jak to mówią strzeżonego Pan Bóg strzeże. W związku z tym przy zakupie warto dokładnie przyjrzeć się konsoli posiłkując się załączonymi do ogłoszenia zdjęciami, a gdy takowych brakuje to o nie poprosić. Pierwszy element na który warto zwrócić uwagę to obudowa konsoli, która dobrze żeby nie była zbyt porysowana i co równie ważne pożółknięta. Niestety czasem można natrafić na konsole, które od nadmiernej ekspozycji na światło straciły już swoją naturalną szarość. Niekiedy można to dostrzec wpatrując się choćby w logo konsoli na klapce, które jest nienaturalnie przebarwione. Kolejny element na który szczególnie warto zwrócić uwagę, a o którym wielu nie pamięta, to tacka lasera na której osadza się płytę z grą. Bardzo często zdarza się, że nie jest ona kompletna i brakuje na niej jednego lub nawet trzech elementów co łatwo rozpoznać po wystającej pomarańczowej gumce z jej środka.

Mimo tych ubytków laser może pracować dobrze, jednak na pewno swoje już przeszedł, a i stabilność płyty w takim napędzie jest najdelikatniej rzecz ujmując wątpliwa. Trzeci element o który warto dopytać to czy konsola którą chcemy kupić poczynając od SCPH-1002 aż do SCPH-7502 posiada z tyłu klapkę na port równoległy. Oczywiście jeżeli na zdjęciu ją widzimy to możemy spać spokojnie, ale niestety kilka razy natrafiłem na ogłoszenia w których sprzedawano konsole bez zdjęcia tyłu oraz wspomnienia o braku klapki i gdyby nie to że o nią dopytałem to bym się naciął na nie do końca kompletny egzemplarz, a mimo to dalej w stanie „dobrym” i „sprawnym”. Na koniec warto jeszcze sprawdzić czy konsola, którą jesteśmy zainteresowani nie jest zbyt zabrudzona, gdyż może to oznaczać, że nie była trzymana w zbyt dobrych warunkach. Tutaj szczególnie warto dokładnie przyjrzeć się temu jak wygląda miejsce w którym ląduje płyta, gdyż nadmiar brudu  w tym miejscu może świadczyć o tym, że i laser jest w nie najlepszej kondycji.

Konsola przerobiona czy nieprzerobiona?

Duża ilość przerobionych konsol PlayStation w Polsce to spuścizna minionych czasów, kiedy to wiele osób decydowało się na przerobienie swojej konsoli przy użyciu specjalnego chipa, dzięki któremu można było odpalać gry kupowane na giełdach i bazarach. Obecnie częściej jest on wykorzystywany do grania w pirackie wersje gier pobrane z sieci i choć Strefa nie pochwala takiego procederu to sama przeróbka konsoli ma kilka ważnych zalet, które sprawiają, że zakup przerobionej konsoli wydaje się dużo lepszą opcją niż niemodyfikowanego w żaden sposób sprzętu. Przerobiona konsola pozwala nam na odpalanie na niej oryginalnych gier z Japonii oraz przede wszystkim z Ameryki, dzięki czemu możemy zagrać w takie hity jak Chrono Cross czy Xenogears, które nigdy nie pojawiły się w Europie. Poza tym przeróbka daje również możliwość odpalania na konsoli aplikacji homebrew, a także amatorskich gier. Otwiera to zatem całkiem spore możliwości przed PlayStation, o których moglibyśmy zapomnieć w przypadku nieprzerobionej konsoli. Przeróbka ma też pewne wady, gdyż nie każdy dopuszcza ingerencję w strukturę sprzętu lub co ważniejsze zwykle taka konsola będzie bardziej wyeksploatowana niż nieprzerobione okazy PlayStation. Mimo to zalecałbym zakup przerobionej konsoli, zwłaszcza jeżeli jesteśmy fanami gier jRPG.

W zestawie taniej.

W zasadzie wiemy już na tyle dużo by móc realnie zacząć przeglądać oferty w poszukiwaniu naszego wymarzonego zestawu. I tutaj pojawia się pytanie co powinien on zawierać? Domyślnie do gry wystarczy nam konsola, kabel zasilający (dość uniwersalny), kabel AV, pad oraz jakaś gra na start. Warto jednak przy zakupie pomyśleć czy nie lepiej dołożyć jednak trochę pieniędzy i nie pokusić się o zakup bogatszego zestawu od razu ze wszystkimi niezbędnymi do wygodnej gry elementami. Gwarantuję, że taki zestaw choć początkowo wyda się nam drogi to po przeliczeniu wyjdzie nam dużo taniej niż gdybyśmy chcieli dokupić wszystko osobno. Jak wiadomo same koszty wysyłki potrafią w takiej sytuacji wynieść nawet kilkadziesiąt złotych.

Przy zakupie konsoli PlayStation musimy zastanowić się nad doborem odpowiedniego okablowania. Jeżeli zamierzamy grać na współczesnym telewizorze, a nie kineskopowym jak w latach 90tych to wówczas najlepiej, żeby w zestawie z konsolą był kabel RGB. Drugi element to odpowiedni dobór kontrolera do gry. Chyba najlepiej zainwestować w konsolę z Dual Shock’iem w zestawie, choć dobrze by było gdyby oprócz niego znalazł się w nim również drugi pad.

Kolejne niezbędne do gry akcesorium to karta pamięci, bez której w większości gier zapis stanu rozgrywki okaże się niemożliwy. Wreszcie dobrze też jest rozejrzeć się za zestawem, w którym będą się znajdowały jakieś gry. Nie muszą to być od razu same hity, ale nieraz kilka solidnych tytułów w zestawie jest dużo tańszych niż gdyby je kupić osobno i jeszcze opłacić wysyłkę. Ogólnie dobrze by przy zakupie jak najwięcej z tych elementów znalazło się w naszym zestawie.

Uwaga na podróbki!

Przy zakupie konsoli, a konkretnie akcesoriów do niej warto pamiętać, że swego czasu na rynku pojawiło się bardzo dużo podrobionych kontrolerów, a zwłaszcza kart pamięci, które wręcz zalały nasz kraj. Te półprodukty z Chin choć nieraz dobrze udają oryginalne akcesoria, zwykle odznaczają się bardzo złą jakością wykonania oraz niestabilnym działaniem. W tym przypadku najczęściej podrabianymi akcesoriami są właśnie pady i karty pamięci, a także niby sprawnie działające kable RGB, które nie różnią się niczym od zwykłego kabla AV. Aby uniknąć niepotrzebnych rozczarowań zachęcam do lektury dwóch poradników o odróżnianiu oryginalnych padów Dual Shock od podróbek, a także o rozpoznawaniu oryginalnych kart pamięci.

Panie, ile to kosztuje?

Przechodzimy do kolejnej ważnej kwestii, jak nie najważniejszej, a mianowicie wartości całego takiego zestawu. Niestety z cenami bywa różnie, a obecnie od jakiegoś czasu można zaobserwować tendencję wzrostową jeżeli chodzi o ceny konsol, gier i akcesoriów związanych z pierwszym PlayStation. Mimo to przy odrobinie cierpliwości nie powinno być problemu z zakupem szaraka w cenie ok. 70-80zł, a w bogatszym zestawie, np. z drugim padem, memorką oraz grami w cenie 100-130zł. Wydaje mi się, że więcej można dać za konsolę, która już czymś się wyróżnia w jakiś sposób, ale pamiętajcie, że jak każdą wycenę należy i tę brać z przymrużeniem oka, gdyż zawsze znajdzie sie coś droższego, jak i tańszego.

Dużo więcej przyjdzie nam za to zapłacić za konsolę wraz z oryginalnym opakowaniem. W tym przypadku ceny konsol potrafią czasami osiągnąć zawrotne ceny przekraczające nawet 500-600zł. Szczerze powiedziawszy to według mnie taki domyślny zestaw wraz z opakowaniem i wszystkim co w nim się powinno znaleźć nie powinien przekroczyć 300-350zł. Mowa o zestawie w dobrym lub bardzo dobrym stanie, który jest w 100% kompletny. Oczywiście czasami może pojawić się jakaś perełka w stanie mint, np. pierwszego modelu, za którą nie zdziwiłbym się jakby ktoś dał więcej.

Zestaw dla kolekcjonera.

Gdy zdecydujemy się na zakup konsoli z górnej półki, to znaczy w zestawie nie odbiegającym od tego oferowanego w sklepach lata temu, to wówczas wydając wspomniane 300-350zł, a nawet czasami więcej warto upewnić się czy aby na pewno nasza konsola ma taką wartość kolekcjonerska, jaką sugerowałaby jej cena. Przede wszystkim należy sprawdzić czy w pudełku z PlayStation znajdują się wszystkie elementy oryginalnego zestawu, na które powinny składać się – konsola, pad (w zależności od modelu zwykły lub Dual Shock), kabel zasilający, kabel AV, niezbędne instrukcje (w tym w języku polskim jeżeli mamy konsolę z rodzimej dystrybucji), czasami ulotki/karty pocztowe, płytkę z wersjami demonstracyjnymi gier „Demo One” (której brakuje w PlayStation SCPH-9002 oraz PS one SCPH-102), wytłoczki ze styropianu na sprzęt oraz folie na konsolę oraz całą resztę.

Inna równie ważna kwestia to sprawdzenie czy aby na pewno pudełko jest zgodne ze sprzedawaną z nim konsolą. Często zdarza się bowiem, że handlarze w celu podbicia ceny organizują do swoich konsol pudełka, które niekoniecznie od nich pochodzą. Aby sprawdzić czy pudełko pochodzi od tego konkretnego modelu wystarczy znaleźć na nim naklejkę z kodem kreskowym i numerem seryjnym i sprawdzić, czy zgadza się z tym co możemy zaobserwować na konsoli.

I to by było na tyle, jeżeli chodzi o porady związane z zakupem konsoli PlayStation. Mam nadzieję dzięki nim uda się wam dokonać dobrego wyboru. W przyszłości może stworzę coś podobnego o grach, tak żeby ułatwić zwłaszcza początkującym poruszanie się po świecie pierwszego PlayStation.

The post Kupujemy konsolę PlayStation – poradnik zakupowy appeared first on strefaPSX.

W czasach pierwszego PlayStation bardzo wyraźnie mieliśmy do czynienia z Europą dwóch prędkości, podzieloną na rozwinięte kraje nie skażone jarzmem sowieckiego ucisku i państwa dopiero zrzucające z siebie spuściznę żelaznej kurtyny. Polska znalazła się niestety w tej gorszej grupie i miało to swoje przełożenie również na rynek gier. Późniejsza premiera konsoli PlayStation, jej nieobecność w wielu sklepach, a także nie lokalizowanie gier na język polski, to tylko niektóre z problemów z którymi borykał się wówczas polski gracz. Mimo wszechobecnego piractwa Sony nie bało się inwestować w nowe rynki zbytu, w tym Polskę, stając się niejako prekursorem na tym polu. Ogłoszenie przez Sony Poland w marcu 1996 roku decyzji o rozpoczęciu oficjalnej dystrybucji konsoli PlayStation i gier w naszym kraju było przełomowym wydarzeniem i choć na jego efekty przyszło nam jeszcze poczekać kilka miesięcy to właśnie rok 1996 możemy uznać za oficjalne narodziny marki PlayStation w Polsce.  Oczywiście Sony Poland nie miało monopolu na dystrybucję konsol i gier w naszym kraju i także masa innych, prywatnych podmiotów, z firmą Lanser na czele, dołożyła swoją cegiełkę w rozwój całej branży. To zaś zagwarantowało polskim graczom choć namiastkę tego czym cieszyli się ich koledzy w Niemczech czy Wielkiej Brytanii.

Niestety za oficjalną dystrybucją nie poszły odpowiednie nakłady i chęci, które zagwarantowałoby graczom możliwość ogrywania największych hitów na konsolę PlayStation w języku polskim. Owszem znalazło się dosłownie kilka perełek, które postanowiono zlokalizować, ale były to gry raczej niszowe i wydane pod koniec życia samej konsoli, o których możecie zresztą szczegółowo poczytać tutaj. Zdecydowana większość gier, jakie pojawiły się w naszym kraju, pochodziła z ogólnoeuropejskiej dystrybucji przez co zarówno w samej grze, jak i na okładkach oraz instrukcjach, mogliśmy zobaczyć przede wszystkim języki – angielski, niemiecki, włoski, francuski oraz hiszpański. Dopiero z czasem zaczęło pojawiać się coraz więcej gier posiadających również jakiś pierwiastek polskości i choć należały one do zdecydowanej mniejszości, to i tak zasługują na wzmiankę, gdyż dla wielu kolekcjonerów mają one szczególną wartość.

Wiele z tych gier jako swój znak rozpoznawczy posiadało na przodzie lub tyle pudełka specjalną naklejkę w języku polskim, informującą o tym co znajdowało się w jego wnętrzu. Naklejka ta miała różny format i nie odznaczała się nigdy jakąś wybitną jakością. Wyglądała zwykle tak jakby ją wydrukowano na zwykłej drukarce na przylepnym papierze. Posiadała ona różne napisy, choć najczęściej można na niej było znaleźć sentencję „Gra na platformę SONY PlayStation w wersji obcojęzycznej z polskim opisem sterowania”. Istniały też inne warianty tej naklejki z napisami takimi jak „Program na konsolę Sony PlayStation. Instrukcja uruchomienia znajduje się wewnątrz opakowania”, „Program na konsolę PlayStation”, „Gra opracowana w polskiej wersji językowej” czy choćby „Gra na konsolę PlayStation”. Pierwszy oficjalny dystrybutor gier na PlayStation w Polsce, a więc firma Lanser dodawała też czasami na swojej naklejce dokładny opis gry w języku polskim, a nawet specjalną, dodatkową naklejkę z logo firmy. Warto jednak pamiętać, że owe naklejki nie pojawiały się na każdej grze przeznaczonej na nasz rynek i to pomimo obecności np. polskojęzycznej instrukcji, w związku z czym można domniemywać, że ich wygląd i obecność były zależne jedynie od dystrybutora gry oraz momentu jej debiutu na rynku.

Obecność naklejki na pudełku informowała zwykle gracza o tym, że w jego wnętrzu powinna znaleźć się polskojęzyczna instrukcja obsługi gry. Niestety jakościowo owe instrukcje w większości przypadków znacznie odbiegały od tych dołączanych bezpośrednio przez Sony do gier. Polscy dystrybutorzy nie mieli środków ani narzędzi by przygotowywać pełnoprawne instrukcje, w związku z czym najczęściej dołączali oni do gry podstawowe informacje w języku polskim wydrukowane na domowej drukarce. Jakość owych instrukcji pozostawiała wiele do życzenia i różniła się w zależności od konkretnego dystrybutora oraz skomplikowania gry. Najprostsze papierowe instrukcje dodawane w Polsce do gier zawierały jedynie opis sterowania w języku polskim i tak naprawdę ciężko je nawet nazwać instrukcjami, gdyż była to zwykle mała karteczka o rozmiarze 10x10cm zadrukowana z jednej strony. Na szczęście wśród drukowanych instrukcji można było znaleźć także dużo bardziej ambitne projekty, zawierające dodatkowe informacje o grze, a czasami nawet screeny.

Niektóre z nich potrafiły zajmować nawet cztery strony A4 i stanowiły one w zasadzie dokładne tłumaczenie na język polski tego co znajdowało się w oryginalnej instrukcji od Sony. Najczęściej tego typu instrukcje pojawiały się w grach wydawanych przez Sony Computer Entertainment i dystrybuowanych oficjalnie przez Sony Poland.

Rozwój branży konsolowej w Polsce wpłynął również na jakość samych instrukcji, które w pewnym momencie zaczęły przypominać wyglądem już te oryginalne, dołączane do gry przez Sony. Trafiały one najczęściej do najpopularniejszych tytułów na PlayStation i prawdopodobnie tworzone były bezpośrednio przez Sony Poland.  W porównaniu do zwykłych wydruków miały one format książeczki zawierającej bardzo często dokładne tłumaczenie i układ graficzny oryginalnej, anglojęzycznej instrukcji od Sony. Niestety w porównaniu do oryginału nie posiadały one kolorowej okładki, a także drukowane były zwykle na dużo gorszej jakości papierze. Mimo to ich jakość nie była najgorsza i na pewno łatwiej im było przetrwać próbę czasu niż zwykłym wydrukom.

Szczytem rodzimej dystrybucji w kwestii instrukcji okazały się ich oryginalne, wielojęzyczne wersje, w których nareszcie znalazło się miejsce na język polski. Tutaj najprawdopodobniej nie tyle lokalny dystrybutor, ale prawdopodobnie samo Sony przygotowywało określoną partię gier na poszczególne regiony i zlecało do druku instrukcje w konkretnych językach. Najczęściej język polski trafiał do gier w towarzystwie języka rosyjskiego, czeskiego oraz tureckiego, ale nie jest to regułą i zdarzały się też inne konfiguracje. Instrukcje tego typu nie różniły się już niczym poza językiem od swoich odpowiedników z bardziej rozwiniętych krajów. Nareszcie zatem polski gracz mógł poczuć się docenionym, choć warto zaznaczyć, że czasami w samych tłumaczeniach znajdowały się liczne błędy. Przede wszystkim w niektórych z nich brakowało czasami polskich znaków lub co gorsza pojawiały się w nich obcojęzyczne słowa, pozostawione z oryginalnej instrukcji. Warto jednak pamiętać, że były to same początki profesjonalnego dostosowywania instrukcji pod polskiego gracza i w związku tym część tych błędów można wybaczyć.

Najwyższą jakość tłumaczenia prezentowały instrukcje gier przeznaczonych wyłącznie na rynek polski. Takich gier nie było zbyt wiele i wychodziły już zwykle pod koniec żywota samej konsoli. Doskonałym przykładem takich gier są Księga Dżungli The Groove Party, Harry Potter i Komnata Tajemnic czy ostatnie części serii FIFA na PlayStation. Posiadały one instrukcje w całości w języku polskim, wyglądające jak te oryginalne od Sony. Co ciekawe te dwie pierwsze gry wraz z Harry Potter i Komnata Tajemnic (choć tu tylko na przedniej okładce) to prawdopodobnie jedyne gry na PlayStation, w których zdecydowano się przetłumaczyć również tytuły na język polski.

Obecność naklejek i instrukcji w języku polskim to nie jedyne oznaki gier z polskiej dystrybucji. Ostatnim tego typu elementem były okładki gier, w tym przede wszystkim ta tylna, na których również można było znaleźć opisy w naszym rodzimym języku. Okładki te pojawiały się w grach do których dołączano te profesjonalnie wydrukowane instrukcje wielojęzyczne w języku polskim. W większości przypadków opisom tym towarzyszyły ich odpowiedniki w kilku pozostałych językach zgodnie z tym co można było zresztą znaleźć w instrukcji.

Gry które posiadały drukowane instrukcje na zwykłej kartce papieru lub czarnobiałe instrukcje imitujące te oryginalne, zwykle posiadały okładki w takich samych językach jak oryginalna instrukcja Sony, a więc pozbawione były one języka polskiego. W zależności od wydania gry, opis w języku polskim można było znaleźć nie tylko na tylnej okładce, ale również na tyle przedniej okładki lub też na okładkach instrukcji. W tym przypadku mowa głównie o grach wydawanych przez Sony Computer Entertainment, gdyż to właśnie ten wydawca postanowił wykorzystać powierzchnię z tyłu przedniej okładki do reklamy swoich akcesoriów.

Z perspektywy czasu ciężko określić jaki procent gier dostępnych na naszym rynku doczekał się „wydawniczej polonizacji”. Niestety większość dołączanych dodatkowo do gier instrukcji w języku polskim, a więc tych drukowanych i czarnobiałych nie przetrwała próby czasu. Wielu graczy uznawało je zapewne za zbędny dodatek, pozostawiając w opakowaniu z grą jedynie oryginalną, obcojęzyczną instrukcję Sony. W tym przypadku brak dodatkowej instrukcji oraz naklejki na froncie pudełka w zasadzie uniemożliwia właściwą identyfikację pochodzenia gry. Dużo lepiej sprawa wygląda z grami posiadającymi pełnoprawne instrukcje w języki polskim, a zwłaszcza okładki, po których bez problemu można je rozpoznać.

Dla wielu kolekcjonerów gry oraz akcesoria z polskiej dystrybucji mają szczególną wartość. Obecnie jesteśmy wręcz zalewani tytułami na PSX sprowadzanymi głównie z Wysp Brytyjskich, dlatego posiadanie gry, która była przeznaczona wyłącznie na nasz rynek to dla wielu powód do dumy, do tego stopnia, że niektórzy kolekcjonerzy są w stanie wyłożyć za tego typu pozycje trochę więcej pieniędzy niż za ogólnoeuropejskie wydania. Na pewno kolekcjonersko mają one większą wartość. Teraz mało kto docenia fakt, że praktycznie wszystkie gry mamy w ojczystym języku, no może poza grami od Nintendo, które dalej na nie zauważa. Przyzwyczailiśmy się do wydań gier w języku polskim, ale warto pamiętać, że kiedyś nie było to standardem, a tego typu gry należały do mniejszości. To właśnie gry na PlayStation były tymi pierwszymi na konsole w których faktycznie zaczęto dostrzegać potencjał naszego rynku. Później rodzima dystrybucja zaczęła już na całego rozwijać się na PlayStation 2 by w czasach PlayStation 3 osiągnąć mniej więcej poziom znany od dawna na Zachodzie.

The post Rodzima dystrybucja – polskie wydania gier appeared first on strefaPSX.

Właśnie zakończyłem prace porządkowe w dziale z akcesoriami, w którym możecie dokładnie obejrzeć oficjalne i licencjonowane akcesoria związane z pierwszym PlayStation oraz przeczytać ich historię. Zmiany polegały głównie na doprecyzowaniu niektórych tekstów, wymienieniu w razie potrzeby praktycznie wszystkich zdjęć na nowe oraz uporządkowaniu wszystkiego wizualnie. Największe zmiany zaszły w następujących wpisach.

[SLEH-00007] G-Con45 / GunCon – dodałem nowe zdjęcia opakowania pistoletu sprzedawanego bez gry, wymieniłem wszystkie pozostałe  zdjęcia we wpisie na nowe, dodałem wzmiankę o złotej wersji GunCon.

[SLEH-00012] The Glove / Rękawica – dodałem zupełnie nowe zdjęcia kontrolera i opakowania.

[SLEH-00020 JoGcon – dodałem zupełnie nowe zdjęcia kontrolera i opakowania

[Inne] Plecak PS one – dodałem zupełnie nowe zdjęcia plecaka i opakowania

Ponadto we wpisach o asciiPad, Specialized asciiPad, neGcon, PocketStation oraz PS one LCD Screen wymieniłem zdjęcia na nowe, posiadające logo Strefy, dokonałem drobnych modyfikacji w tekstach oraz dostosowałem wpisy pod obecny wygląd strony. Wszystkie akcesoria zostały również pogrupowane od najmniejszego oznaczenia do największego.

Tym sposobem kolejny dział na Strefie doczekał się wyraźnego odświeżenia. Pozostało jeszcze kilka, które będę sukcesywnie starał się ogarniać.

The post Ostatnia aktualizacja działu z akcesoriami! appeared first on strefaPSX.

Za pomocą Net Yaroze stworzono kilkaset różnego rodzaju gier i prostych animacji. Sony bardzo dbało o to by ten pionierski projekt, jakim było oddanie w ręce graczy narzędzi do tworzenia gier na PlayStation, jak najlepiej się udał. Specjalnie utworzony na potrzeby posiadaczy Net Yaroze serwis internetowy miał łączyć początkujących twórców gier, zachęcać ich do tworzenia nowych tytułów, a także udostępniać aktualne narzędzia i pliki do pracy. To wszystko szybko zaowocowało pojawieniem się coraz to nowszych i bardziej rozbudowanych gier na konsolę Sony. O tych najlepszych już wspominałem na Strefie tutaj. Wiele z tych gier otrzymało różnego rodzaju nagrody, a ich twórcy znaleźli później pracę w liczących się studiach deweloperskich. Dzisiaj postanowiłem wrócić do tego tematu, tym razem skupiając w jednym miejscu przegląd pozostałych ciekawych gier, które stworzono za pomocą Net Yaroze. W sumie poniżej możecie znaleźć 64 tytuły, różniące się poziomem zaawansowania oraz grafiką, które łączy jedno, a mianowicie fakt, że powstały one właśnie przy wykorzystaniu Net Yaroze. Razem z TOP12 gier z tego wpisu daje to łącznie dokładnie 76 pozycji, które możecie podziwiać na Strefie, a kto wie może któraś z nich was zaintryguje do tego stopnia, że zdecydujecie się w nią zagrać.

1. Adventure Game

2. Airbob

3. Arena

4. Asobu Rakugaki

5. Between The Eyes

6. Blockz

7. Bom!

8. Breakout 3D

9. Car 2

10. Car G1

11. Car Tag

12. Clone

13. Columns

14. Combat 3D

15. A Dog Tale

16. Down

17. Funky Beans

18. Gas Girl

19. Git

20. Gravitation

21. Haunted Maze

22. Hover Car Racing

24. Incredible Coneman

25. Inertia

26. Invaders from Mars

27. Invs

28. Jagot

29. Katapila

30. Little Wing

31. Mah Jongg

32. Nanatan

33. Nekopon

34. One On One

35. Opera of Destruction

36. Pandora’s Box

37. Ping Ping

38. Pssst

39. Psychon

40. Pune

41. Pushy II

42. Puzzle of Insects

43. Race

44. Revolution

45. Robot Ron

46. Shroud

47. Snave

48. Snowball Fight

49. Sphere

50. Squeak

51. Stone Gate

52. Super Bub Contest

53. Super Mansion

54. Super Ramp

55. Super Ramp Skater

56. Tank Tank 2

57. Tankx

58. Technical Demo X2

59. Time Slip

60. Tunnel Racer

61. Video Poker Simulator

62. Yaroze Rally

63. Yarozians

64. Z2

The post Przegląd gier stworzonych za pomocą Net Yaroze appeared first on strefaPSX.

Ponad półtora roku temu dość hucznie na całym świecie obchodziliśmy 20lecie marki PlayStation. Trzeba przyznać, że Sony wówczas naprawdę się postarało czego najlepszym przykładem było wypuszczenie z tej okazji specjalnej, rocznicowej edycji PlayStation 4 20th Anniversary. W zeszłym roku, we wrześniu choć już z mniejszym przytupem mieliśmy okazję obchodzić 20lecie marki PlayStation w Ameryce oraz Europie, a właściwie w jej części gdyż 29 września 1995 roku pierwsze PlayStation debiutowało jedynie w niektórych krajach Starego Kontynentu. Polska niestety nie załapała się do tego grona, tak samo jak wiele innych krajów Europy Środkowo-Wschodniej. Nasz rynek elektronicznej rozrywki wówczas dopiero raczkował, a pierwsze PlayStation miało dopiero przecierać szlaki na tym polu.

Brak oficjalnej premiery konsoli w 1995 roku nie oznaczał, że nie można jej było u nas kupić. Niektórzy handlarze szybko zwietrzyli interes i zaczęli sprowadzać samodzielnie do kraju konsole, przede wszystkim z Niemiec. Dopiero w styczniu 1996 roku pojawił się nareszcie pierwszy, oficjalny dystrybutor konsoli PlayStation w Polsce i co ciekawe nie był nim polski oddział Sony, ale firma LANSER z siedzibą w Elblągu, która zajęła się organizacją ogólnopolskiej sieci dystrybucji konsol, gier, a także akcesoriów. Sony Poland nie było wówczas zainteresowane dystrybucją konsol PlayStation w naszym kraju lub po prostu potrzebowało więcej czasu by się do tego przygotować. Dopiero w marcu 1996 roku ogłoszono, że z dniem 1 czerwca oddział oficjalnie rozpocznie sprzedaż konsol w swoich licznych punktach sprzedaży w całym kraju. Przygotowanie do premiery musiało się jednak przeciągnąć o jeszcze jeden miesiąc, gdyż jak informuje europejski oddział Sony, oficjalnie konsola zadebiutowała u nas nie w czerwcu, a w lipcu 1996 i to tę datę chyba najlepiej uznać za początek marki PlayStation w Polsce. Jaka by ona dokładnie nie była, to właśnie 20 lat temu w naszym kraju zaczęto sprzedawać sprzęt do grania, który nareszcie dawał nam choć namiastkę tego czego od lat doświadczali konsolowi gracze w Anglii, Francji czy Niemczech. Jeżeli jesteście ciekawi jak dokładnie wyglądały początki PlayStation w Polsce to zachęcam do lektury tego wpisu.

Początki zapewne nie były łatwe na naszym rynku, zwłaszcza że jak wspominałem Sony Poland musiało w zasadzie budować wszystko od zera by wreszcie dojść do takiego poziomu jaki prezentuje obecnie PlayStation Polska. Niestety nie udało mi się złapać kontaktu z nikim, kto by chciał się z nami podzielić informacjami o tamtym czasie ze strony PlayStation. Mówi się trudno, ale od czego jest Strefa i wierni najwierniejsi fani PlayStation Ponieważ spodziewałem się, że data ta pewnie przemknie bez echa i nie doczekamy oficjalnych obchodów to postanowiłem przygotować jubileuszowy konkurs z okazji 20lecia marki PlayStation, który mam nadzieję da Wam choć namiastkę tego z czym mieliśmy do czynienia w grudniu 2014 roku. Więcej o samym konkursie dowiecie się z kolejnego wpisu jutro i od razu zachęcam do brania w nim udziału. Nagrody będą mam nadzieję godne rocznicy

The post 20lecie PlayStation w Polsce! appeared first on strefaPSX.

Od wczoraj na Strefie świętujemy 20lecie obecności PlayStation w Polsce o czym informowałem we wczorajszym wpisie. Z tej okazji postanowiłem przygotować specjalny konkurs, a właściwie serię konkursów, w których kolejno do wygrania są atrakcyjne nagrody związane z pierwszymi konsolami Sony:

1. Egzemplarz książki „Rewolucjoniści z Sony. Proces tworzenia Sony PlayStation i wizjonerzy, którzy podbili świat gier wideo.”

2. Oryginalny kontroler Dual Shock SCPH-110 w wariancie kolorystycznym Island Blue.

3. Nowa, oryginalnie zafoliowana gra na PlayStation 2 pt. Legend of Kay.

4. Kultowe Demo One o oznaczeniu SCED-00816.

5. Nowa, oryginalnie zafoliowana gra na PlayStation 2 pt. Arc Twilight of the Spirits.

6. Nagrodą główną w ostatnim z serii konkursów będzie pierwszy model konsoli PlayStation SCPH-1002, a więc dokładnie taki jak ten który 20 lat temu debiutował w Polsce wraz z oryginalnym, klasycznym kontrolerem, niezbędnym okablowaniem oraz płytą Demo One na start.

Nagrody związane z pierwszym PlayStation pochodzą z mojej kolekcji, natomiast nowe gry na PlayStation 2 zasponsorował nasz niezastąpiony fan jRPG i moderator forum Manifesto.

Zasady zabawy są dość proste, co 2-3 dni na Strefie oraz profilu strony na FB pojawi się informacja o konkursie oraz o tym co trzeba zrobić, aby wziąć w nim udział. W każdym z nich wygrywa jedna osoba o której wyborze zdecyduje szczęście lub jury w składzie ja i ewentualnie Manifesto, w zależności o typu konkursu. Wszystko wyjdzie w praniu, chodzi jedynie o dobrą zabawę i wspólne celebrowanie tego ważnego dla nas jako fanów pierwszego PlayStation wydarzenia. Wysyłka nagród odbędzie się po zakończeniu całej zabawy.

KONKURS #1

Od razu informuję o tym jak można wygrać pierwszą z nagród, a więc wspomnianą książkę pt. „Rewolucjoniści z Sony”, która póki co jako jedyne, rzetelne opracowanie przytacza nam historię narodzin i początków PlayStation. Aby to zrobić wystarczy:

1. Mieć polubiony profil Strefy na Facebooku.
2. Polubić post konkursowy i dobrowolnie go udostępnić tak żeby jak najwięcej osób dowiedziało się o kolejnych wyzwaniach.

Jak widać nie trzeba robić zbyt wiele, ale spokojnie, następne konkursy będą już ambitniejsze. Chodzi mi o to by informacja o nim dotarła do jak największej liczby osób. Jeżeli ktoś nie ma konta na Facebooku to alternatywnie może zostawić w komentarzu poniżej tytuł swojej ulubionej (JEDNEJ) gry na PlayStation i taką osobę również wezmę pod uwagę w wyborze. Konkurs trwa do niedzieli do 20:00. Wyniki i kolejne wyzwanie zostaną ogłoszone w poniedziałek/wtorek.

Oto nagroda główna w tym konkursie:

Zwycięzca: Mateusz Hubert Wróblewski

The post KONKURS #1 na 20lecie PlayStation w Polsce! appeared first on strefaPSX.

Pierwszy konkurs związany z 20leciem PlayStation w Polsce za nami, teraz przyszła kolej na następne wyzwanie. Aby wziąć w nim udział wystarczy poniżej w komentarzu opisać swoje najciekawsze/najlepsze wspomnienie związane z pierwszym PlayStation, a więc takie które szczególnie utkwiło wam w głowie. Nie musi to być długi elaborat, ale po prostu jeden, wybrany moment z czasów posiadania PSX, który szczególnie zapadł wam w pamięci. Najciekawsze wspomnienie spośród zamieszczonych komentarzy, choć pewnie wszystkie takie będą, zostanie nagrodzone kolejną nagrodą. Tym razem będzie to Dual Shock SCPH-110 w wariancie kolorystycznym Island Blue. Konkurs trwa do środy (6.07.2016) do 20:00. O wyborze zwycięzcy zdecyduję osobiście, no chyba że będę miał problem wówczas poproszę o pomoc Manifesto, bądź los. Wyniki pojawią się w tym wątku pod poniższym zdjęciem najpóźniej w czwartek.

Pamiętajcie o podaniu właściwego adresu email, żebym się miał jak z Wami skontaktować

Zwycięzca: Manietu

The post KONKURS #2 – Wspomnienie związane z pierwszym PlayStation appeared first on strefaPSX.

Rok 1999 pomimo świetnych wyników sprzedaży nie był łatwym rokiem dla pierwszej konsoli Sony, która musiała stawić czoła zupełnie nowym wyzwaniom. Wbrew pozorom nie do końca chodziło tutaj wyłącznie o konkurencję ze strony Nintendo czy Sega. Owszem pojawienie się nowej konsoli na rynku w postaci Sega Dreamcast w listopadzie 1998 roku i jej bardzo dobra sprzedaż w początkowym okresie mogły martwić kierownictwo Sony, jednak było to zupełnie naturalne biorąc pod uwagę fakt, że aż do marca 2000 roku był to jedyny sprzęt do grania nowej generacji, który wyraźnie wyprzedzał powoli przechodzące do historii pierwsze PlayStation. I tak mimo kilku lat na karku sprzedaż konsoli Sony wciąż utrzymywała się na bardzo dobrym poziomie, wyraźnie zostawiając w tyle konkurencyjne Nintendo 64 i dzielnie stawiając opór Dreamcast’owi. Japońskiemu gigantowi bardzo zależało na tym by jak najdłużej utrzymać dobrą sprzedaż swojej konsoli i tak dotrwać przynajmniej do premiery jej następczyni, a więc PlayStation 2. Jednak już na samym początku 1999 roku pojawiła się firma, która skutecznie mogła popsuć te plany i to na zupełnie niespodziewanym polu. Nie było to bowiem ani Nintendo, ani Sega, a stosunkowo mała firma Connectix, która 5 stycznia 1999 roku rozpoczęła sprzedaż pierwszego, komercyjnego emulatora konsoli PlayStation na komputery Macintosh o nazwie Connectix Virtual Game Station.

Nie było to pierwsze podejście firmy do tematu emulacji. Powstała w 1988 roku w San Mateo w Kalifornii, amerykańska firma Connectix od lat zajmowała się tworzeniem różnego rodzaju oprogramowania na komputery Apple, a następnie PC. Jej największym osiągnięciem było niewątpliwie stworzenie programu Virtual PC, pozwalającego na tworzenie nawet kilku wirtualnych komputerów w obrębie jednej stacji roboczej. Dzięki temu oprogramowaniu jego użytkownicy mieli możliwość emulowania fizycznych maszyn i komputerów. Program swego czasu cieszył się tak dużą popularnością, że w 2003 roku został on wykupiony i dalej rozwijany przez Microsoft. Prace nad nim rozpoczęto już w 1997 roku, kiedy to ukazała się jego pierwsza wersja na komputery Macintosh (o nazwie Virtual) i niewątpliwie miały one wpływ również na zainteresowanie się przez firmę Connectix tematem emulacji, tyle że tym razem nie komputerów, ale fizycznej konsoli w postaci pierwszego PlayStation. To zaś doprowadziło do powstania Connectix Virtual Game Station, które miało otworzyć komputerom Apple dostęp do setek gier wydanych dotychczas na pierwszą konsolę Sony. Tak oto 5 stycznia 1999 roku ówczesny szef Connectix – Roy McDonald opisywał swój produkt:

„Connectix Virtual Game Station jest stworzony po to by umożliwić użytkownikom uruchamianie niektórych z najbardziej popularnych gier na świecie bezpośrednio na ich komputerach Macintosh i powinien on wyraźnie poszerzyć growe możliwości tej platformy. Chociaż produkt ten nie jest idealnym zastępstwem dla konsol Sony PlayStation to wierzymy, że nasi klienci będą zadowoleni z doświadczenia uruchamiania gier za pomocą Connectix Virtual Game Station na ich Mac’ach.”

Sugerowana cena emulatora Connectix Virtual Game Station w dniu premiery wyniosła 49$, a więc dokładnie połowę ceny samej konsoli PlayStation z tamtego okresu. Aby móc cieszyć się z dobrodziejstw emulatora należało posiadać komputer Macintosh w następującej konfiguracji – procesor Mac G3 lub G4, 10 MB RAM, 3,5MB miejsca na dysku twardym, napęd CD-ROM oraz system operacyjny Mac OS 8.x lub 9.x. Wydana rok później wersja Connectix Virtual Game Station dla PC wymagała – procesora Pentium II, III lub Celeron z częstotliwością minimalną 266MHz, choć rekomendowana wynosiła 400Mhz i więcej; 32 MB RAM, 75 MB miejsca na dysku twardym, karty graficznej obsługującej minimum 16bitów kolorów, choć zalecane były 24bity i więcej, wspierającej DirectX 6.1; napędu CD-ROM o prędkości 8x lub więcej oraz systemu operacyjnego Windows 95 lub 98. Tylko tyle, albo dla niektórych aż tyle, by móc cieszyć się w 1999 roku płynną emulacją największych hitów z PlayStation na swoim komputerze. Co ważne emulator Connectix Virtual Game Station pozwalał na sterowanie w grach maksymalnie dwóm graczom przy wykorzystaniu klawiatury lub też dowolnego kontrolera, pod warunkiem, że można go było podpiąć do Mac’a lub PC. Zapis stanu gry możliwy był dzięki wirtualnej karcie pamięci.

Connectix Virtual Game Station działał w oparciu o programową emulację i pozbawiony był wsparcia dla dodatkowej akceleracji 3D. Jak na emulator bez obsługi Direct3D lub OpenGL trzeba przyznać, że radził on sobie bardzo dobrze z emulacją większości gier na PlayStation. Jego konfiguracja w związku z tym była banalnie prosta i ograniczała się do zaledwie kilku opcji, a mianowicie skonfigurowania ustawień przycisków pada, utworzenia wirtualnej karty pamięci oraz ewentualnie dostosowania jasności oraz głośności w grze. Oczywiście brak możliwości „podrasowania” wyświetlanej grafiki w grach miał pewne wady, zwłaszcza gdy popatrzymy przez pryzmat współczesnych, niekomercyjnych emulatorów, ale miał również wielką zaletę, a mianowicie od samego początku Connectix Virtual Game Station odznaczał się stosunkowo dużą, jak na aplikację tego typu, kompatybilnością z grami z PlayStation. Większość gier nie miała problemów z uruchomieniem na emulatorze, a dodatkowo z wersji na wersję ich liczba rosła. Firma na swojej stronie stale aktualizowała wykaz kompatybilnych tytułów, który robił wrażenie, a który możecie znaleźć tutaj. Co więcej, pod względem wyświetlanej grafiki, gry na emulatorze Connectix niewiele różniły się od tego co oferowała sama konsola i pod tym względem nawet dzisiaj emulator ten nie ma się czego wstydzić.

Osobą odpowiedzialną za stworzenie emulatora Connectix Virtual Game Station był Aaron Giles, który dołożył swoją cegiełkę również w rozwój innego emulatora, a mianowicie MAME. Początkowo emulator Connectix Virtual Game Station umożliwiał odtwarzanie gier jedynie w systemie NTSC, ale począwszy od wersji 1.4 rozpoczęto również sprzedaż jego wersji przystosowanej do uruchamiania gier w systemie PAL. Pierwsze wersje emulatora były kompatybilne jedynie z komputerami. Komercyjny sukces emulatora sprawił jednak, że twórcy postanowili również przygotować jego wersję pod PC, która zadebiutowała dokładnie 6 marca 2000 roku w atrakcyjnej cenie 29$ (konsola kosztowała wówczas 99$). Obie wersje emulatora umożliwiały odtwarzanie jedynie oryginalnych nośników z grami na PlayStation, co miało uchronić firmę Connectix przed ewentualnymi pozwami o działanie na szkodę Sony. Niestety mimo usilnych prób zabezpieczenia swoich emulatorów przed piractwem, stosunkowo szybko w obiegu zaczęły krążyć różnego rodzaju patche ściągające tę blokadę i pozwalające na uruchamianie pirackich kopii gier. Zresztą i bez tego firma Connectix nie miała łatwego życia, a wszystko za sprawą Sony, które od samego początku robiło wszystko aby uniemożliwić sprzedaż emulatora.

Pierwsza prezentacja Connectix Virtual Game Station miała miejsce 5 stycznia 1999 roku podczas targów MacWorld Expo w San Francisco na których to emulator wygrał nagrodę „Best of Show” dla najpopularniejszej aplikacji targów, przy okazji stając się najlepiej sprzedającą się w historii aplikacją Connectix prezentowaną na tych targach. To właśnie wtedy firma ujawniła swój produkt nad którym w tajemnicy pracowano od siedmiu miesięcy. Twórcy emulatora starali się w ten sposób zabezpieczyć przed ewentualną, zdecydowaną reakcją ze strony Sony, która mogłaby zablokować jego sprzedaż we wczesnej fazie. Firma robiła wszystko aby uniknąć ewentualnych roszczeń ze strony giganta z Japonii początkowo sprzedając go osobiście jedynie podczas wspomnianych targów oraz twierdząc iż ich produkt nie zagraża w żaden sposób dochodom Sony, a wręcz przeciwnie może przyczynić się do ich wzrostu. Jak wiadomo Sony zarabiało głównie na sprzedaży samych gier, a nie konsol, w związku z czym otwarcie się na nowych użytkowników komputerów Macintosh oraz PC mogło realnie przyczynić się do wzrostu popytu na gry do PlayStation. Sony jednak taka argumentacja nie przekonywała, mimo iż emulator posiadał zabezpieczenia uniemożliwiające wykorzystanie go do niecnych celów, a mianowicie odtwarzania pirackich kopii gier, to i tak postanowiono szybko i stanowczo zapobiec sprzedaży emulatora na szerszą skalę. Jeszcze w tym samym miesiącu, a więc w styczniu 1999 do sądu w San Francisco trafił pierwszy z wielu pozwów firmy o naruszenie jej własności intelektualnej oraz praw autorskich. Firma Connectix uważała, że nie robi nic nielegalnego i w związku z tym postanowiła stawić czoła japońskiemu gigantowi prezentując stanowisko najlepiej wyrażone słowami prezesa Connectix Roya McDonalda:

„Nie wierzymy, że naruszyliśmy jakiekolwiek z praw własności intelektualnej w tworzeniu i promocji Connectix Virtual Game Station. […] Co więcej, jako producent oprogramowania oraz wydawca firma Connectix mocno sprzeciwia się nielegalnemu wykorzystaniu kopii naszego produktu oraz gier na PlayStation. Opracowaliśmy technologię specjalnie zaprojektowaną po to aby zapobiec wykorzystaniu pirackich kopii gier na PlayStation w  Connectix Virtual Game Station. Pracowaliśmy ciężko aby zapobiec odtwarzaniu pirackiego oprogramowania i dodaliśmy dodatkowe zabezpieczenia w wersji 1.1 emulatora. […] Naturalnie jesteśmy rozczarowani, że Sony podjęło taki krok. […] Naprawdę podziwiamy Sony, a w szczególności ich konsolę PlayStation i mamy nadzieję, że w przyszłości będziemy w stanie współpracować z nimi w promocji Connectix Virtual Game Station.”

Oczywiście marzenia te były nierealne, jednak argumentacja Connectix była na tyle przekonująca, że już 4 lutego 1999 roku sąd w San Francisco postanowił oddalić pozew Sony. Właściciele emulatora Connectix Virtual Game Station poczuli dzięki temu, że nie stoją na straconej pozycji w walce z Sony i zaczęli coraz odważniej myśleć o promocji swojego produktu na szerszą skalę, który nareszcie postanowiono sprzedawać w ogólnodostępnej sieci dystrybucji. Dość intensywnie planowano również wydanie emulatora kompatybilnego z PC. To nie mogło spodobać się Sony, które pomimo porażki postanowiło nie ustępować amerykańskiej firmie i złożyć kolejny pozew. Japoński gigant postanowił pójść na prawną batalię z Connectix z jednym zamiarem – wykończenia konkurenta. Posiadając odpowiednie środki nawet mimo ewentualnych legislacyjnych porażek Sony skutecznie mogło utrudnić pracę Connectix, aż do definitywnego zwycięstwa.

Kolejny pozew Sony o naruszenie własności intelektualnej oraz o zaprzestanie prac nad emulatorem w wersji na PC został odrzucony przez sąd 11 marca 1999 roku. Mimo nieprzychylnego wyroku Sony osiągnęło pewien sukces, gdyż sąd rozpatrujący tę sprawę zakazał wykorzystania „specyficznego kodu” emulatora Connectix Virtual Game Station w wersji na komputery Macintosh do prac nad jego PCtową wersją, uznając iż może on opierać się na BIOS’ie do którego prawa ma wyłącznie Sony. To zaś uniemożliwiało póki co wydanie emulatora w wersji dla PC.  Co jednak gorsze, 22 kwietnia tego samego roku Sony nareszcie udało się zastopować sprzedaż emulatora Connectix Virtual Game Station, która decyzją sądu została zawieszona. Mimo to firma Connectix nie zamierzała się jeszcze poddać i zapowiedziała dalsze prace nad emulatorem, wspieranie dotychczas wydanych wersji oraz odwołanie się od wyroku do sądu wyższej instancji. Było to możliwe dzięki temu iż firma nie zależała wyłącznie od tego jednego produktu, ale utrzymywała się ze sprzedaży swoich pozostałych aplikacji. Taki stan zawieszenia trwał aż do 10 lutego 2000 roku, kiedy to nareszcie Sąd Apelacyjny uznał, iż emulator Connectix Virtual Game Station nie narusza żadnych praw Sony i może być sprzedawany bez żadnych przeszkód. Na taką decyzję twórcy emulatora tylko czekali i szybko postanowili działać. Jeszcze tego samego dnia przywrócono sprzedaż emulatora w wersji na komputery Macintosh, a na kolejny miesiąc zapowiedziano przygotowywaną od jakiegoś czasu jego wersją na PCty. Tak wyrok został skomentowany przez szefa firmy:

„Jest nam bardzo miło że ponownie możemy zaoferować nasz produkt społeczności Macintosh i wydać go w wersji pod Windows. Od teraz posiadacze tych dwóch platform będą mogli z przyjemnością korzystać z prawa do wyboru gry w tytuły z PlayStation na tych komputerach, a Sony oraz producenci gier mogą skorzystać z poszerzonego rynku zbytu dla ich gier, jako rezultatu tego wyboru. […] To wielkie zwycięstwo każdego Amerykanina.”

Ostateczna decyzja Sądu Apelacyjnego była dużym ciosem dla Sony, ale mimo to firma postanowiła nie poprzestawać w walce z Connectix. Ponieważ pozew o naruszenie praw autorskich został odrzucony to firma postanowiła 14 lutego 2000 roku założyć zupełnie nową sprawę, tym razem o naruszenie jedenastu patentów będących w posiadaniu Sony. Po czterech miesiącach jednak na dzień przed kluczową rozprawą, spodziewając się nieprzychylnego wyroku, Sony postanowiło wycofać ten pozew. W ten sposób firma Connectix wciąż zachowała prawo do sprzedaży i rozwijania swojego emulatora. W sumie  do tego momentu firmie udało się do[prowadzić od oddalenia w sądach w sumie siedmiu pozwów z dziewięciu złożonych przez Sony. Cały konflikt miał się raz na zawsze zakończyć we wrześniu i październiku 2000 roku, wówczas to Sąd Najwyższy oddalił skargę Sony i postanowił nie zajmować się w ogóle tą sprawą, kierując ją do sądu niższej instancji, natomiast ten postanowił wstrzymać się z ogłoszeniem do marca 2001 roku. Wówczas to definitywnie ta długa i skomplikowana batalia miała się rozwiązać.

I tak też się stało, tyle że nie rozstrzygnął jej sąd, ale samo Sony, które spodziewając się nieprzychylnego wyroku zdecydowało się na jedyne słuszne w tym przypadku rozwiązanie, a mianowicie dogadanie się z rywalem, wykupienie emulatora Connectix Virtual Game Station i skasowanie całego projektu. Tak też się stało 15 marca 2001 roku, choć na mocy porozumienia pomiędzy firmami, sprzedaż samego emulatora zakończono dopiero 30 czerwca 201 roku. Takie rozwiązanie było korzystne dla obu firm, które mogły nareszcie uwolnić się od potyczek prawnych, choć niewątpliwym zwycięzcą w tym sporze była skazywana przez wielu na pożarcie firma Connectix, której nie udało się Sony pokonać w prawnej potyczce. Przejęcie praw do emulatora nie oznaczało końca firmy, która z powodzeniem rozwijała swoje pozostałe projekty, z Virtual PC na czele, aż do 2003 roku, kiedy to produkt ten został wykupiony przez Microsoft, a sama firma przestała istnieć. Część załogi Connectix, w tym twórca emulatora Aaron Giles zasilili szeregi Microsoftu i tak zakończyła się historia firmy, która miała odwagę przeciwstawić się Sony i skutecznie z tą firmą rywalizować.

Na koniec warto pamiętać, że Connectix Virtual Game Station to nie jedyny emulator, z którym Sony w 1999 roku toczyło prawne boje. Tym drugim, choć debiutującym w zbliżonym czasie, emulatorem był bleem!, którego szczegółową historię możecie znaleźć tutaj. Emulator ten w porównaniu do Connectix Virtual Game Station wspierał akcelerację 3D, dzięki której gry uruchamiane za jego pomocą wyglądały zdecydowanie lepiej. Miał on jednak też pewne wady, a mianowicie dużo większe problemy z kompatybilnością z grami. Który z tych emulatorów był lepszy? Ciężko to ocenić, gdyż oba prezentowały zupełnie inne podejście w kwestii wyświetlania grafiki, ale gdyby porównywać oba emulatory na podobnym polu, a więc Connectix Virtual Game Station oraz bleem! z ustawieniami bez akceleracji 3D to niewątpliwie dużo lepiej i naturalniej gry wyglądały na tym pierwszym emulatorze. Dopiero po włączeniu dodatkowej akceleracji ten drugi mógł pochwalić się piękną grafiką, poprawiającą nawet mankamenty oryginału.

Oba emulatory sprawiły niemałe kłopoty firmie Sony i duży zamęt na rynku, które ostatecznie, choć nakładem niemałych sił, udało się rozwiązać i to trwale. W świecie gier aż do tej pory nie znalazł się żaden śmiałek, który za wzorem firm Connectix czy bleem! zdecydowałby się na komercyjne wydanie emulatora dowolnej platformy na taką skalę. Tym bardziej historia obu emulatorów jest ciekawa i warto ją znać.

Cytaty zaczerpnięto ze strony: http://www.virtualgamestation.com/

Szczególne podziękowania należą się @gumislav’owi dzięki któremu zdobyłem ten emulator oraz @tbxx z retroage.net, który pomógł mi w zrobieniu screenów.

The post Burzliwa historia emulatora Connectix Virtual Game Station appeared first on strefaPSX.

Brakuje mi w sumie ostatniego elementu, żeby trochę poważniej podejść do tematu kanału Strefy na YouTube, a mianowicie chodzi mi o dobry mikrofon. Mam już nagrywarkę, skaler, nawet softbox, mam też mniej więcej wizję i trochę wolnego czasu, ale na mikrofon już brakło funduszy. Pewnie i tak bym go kupił, ale nieprędko. W związku z czym postanowiłem zorganizować zrzutkę, zwłaszcza że parę razy ktoś mnie pytał czy można jakoś wesprzeć Strefę i teraz jest w sumie okazja. Jeżeli ktoś się na to zdecyduje to będzie mi po prostu miło i mogę jedynie podziękować. Nic nie obiecuje, ale postaram się go dobrze spożytkować. Z góry dziękuję za wsparcie i przyśpieszenie mojego celu jakim jest krok dalej w kwestii rozwoju Strefy.

Tutaj zamieszczam link do zrzutki: https://zrzutka.pl/gb4h5h

Z góry dziękuję za wsparcie.

The post Zrzutka na mikrofon appeared first on strefaPSX.

Za nami dwa konkursy związane z 20leciem PlayStation w Polsce. Przyszła kolej na kolejne. Tym razem odbędą się one za pośrednictwem forum i oba będą to konkursy wiedzy o PlayStation. Aby móc wziąć w nich udział, trzeba być zarejestrowanym na forum, gdyż tylko wtedy widoczny jest shoutbox na którym zostaną one przeprowadzone.

Konkurs #3

Odbędzie się dzisiaj punktualnie o godzinie 22 na naszym forumowym shoucie. Zadam w nim myślę nie więcej niż 15 pytań związanych z pierwszym PlayStation, na które odpowiedzi możecie znaleźć w tekstach na stronie głównej. Osoba która jako pierwsza odpowie poprawnie na pytanie wygrywa i zdobywa punkt. Kto zdobędzie ich największą liczbę wygrywa Demo One wraz z opakowaniem. W przypadku remisu zdecyduje pytanie dodatkowe. Maksymalny czas na odpowiedź to minuta. Można sobie odświeżyć niektóre teksty na Strefie bo pytania będą dość szczegółowe

Konkurs #4

Odbędzie się najprawdopodobniej we wtorek o godzinie 21 na naszym forumowym shoucie i będzie miał identyczną formę jak sobotni konkurs tyle, że pytania przygotuje Manifesto i będą się tyczyły różnych sfer związanych z PlayStation. Zasady takie same jak w konkursie #3, tyle, że tutaj nagrodą w tym konkursie będzie nowa, oryginalnie zafoliowana gra na PlayStation 2 pt. Legend of Kay, zasponsorowana przez Manifesto, który mam nadzieję poprowadzi całą zabawę.

Powodzenia!

The post Konkursy #3 i #4 – Konkurs wiedzy o PlayStation appeared first on strefaPSX.

PlayStation 10 Million Model to niewątpliwie jeden z najrzadszych modeli w historii pierwszej konsoli Sony, o którym marzy chyba każdy kolekcjoner, który w ogóle wie o jego istnieniu. Niestety z racji bardzo ograniczonego nakładu jedynie nieliczni mogą pochwalić się posiadaniem tego modelu PlayStation. Także informacji na jego temat nie znajdziemy zbyt wiele w Internecie. Poniżej znajduje się jego najpełniejsza historia, która choć wymaga jeszcze kilku uzupełnień, stanowi na pewno największe źródło zweryfikowanych informacji na jego temat, jakie można znaleźć w sieci.

Pod koniec 1997 roku japoński oddział Sony zainicjował uroczyste obchody związane z okrągłym jubileuszem jakim było wyprodukowanie i dostarczenie do sklepów w Kraju Kwitnącej Wiśni aż dziesięciu milionów sztuk konsol PlayStation. Początek całej akcji wyznaczono dokładnie na dzień 3 grudnia 1997 roku. Była to nieprzypadkowa data, gdyż jak wiadomo tego dnia, tyle że trzy lata wcześniej, konsola PlayStation zadebiutowała w Japonii. Sony postanowiło godnie uczcić to wydarzenie i wydać z tej okazji specjalny model konsoli PlayStation sygnowany nazwą „10 million model”, który można było wygrać w okolicznościowej loterii organizowanej przez Sony co tydzień począwszy od 3 grudnia, a kończąc na ostatnim dniu 1997 roku.

W sumie z tej okazji przygotowano dokładnie sto konsol PlayStation 10 Million Model, które oparto o architekturę debiutującego wówczas modelu SCPH-700x i takie też oznaczenie (SCPH-7000) zyskały te konsole, które oprócz nazwy wyróżniało coś jeszcze, a mianowicie kolorystyka. Sony postanowiło nareszcie odejść o znanej wszystkim szarości i stworzyć konsolę w zupełnie nowym, granatowym kolorze, który oficjalnie został opisany jako „Midnight Blue”. Nie była to zmiana jedynie kosmetyczna, gdyż uległ jej również materiał z jakiego wyprodukowano obudowę konsoli. Nie był to już twardy plastik, ale specjalny materiał który w dotyku sprawiał wrażenie jak gdyby konsola została obita atłasem. Z podobnego materiału Sony postanowiło zrobić obudowę do Net Yaroze. W porównaniu do klasycznego modelu SCPH-700x, jego limitowany odpowiednik PlayStation 10 Million Model posiadał również inną tabliczkę znamionową, na której poza oznaczeniem konsoli, znalazł się również jej limitowany numer oraz dopisek „10 million model”, wraz z adnotacją iż konsola ta nie podlega sprzedaży. Ponieważ PlayStation SCPH-7000 było pierwszym modelem konsoli, do którego w standardzie dołączano kontroler Dual Shock, także i w jego jubileuszowej edycji o nim nie zapomniano. Dual Shock 10 Million Model SCPH-1200 został dostosowany do wyglądu konsoli w każdym szczególe. Całość zapakowano w bardzo minimalistyczne pod względem kolorystyki, czarne opakowanie.

Specjalna edycja konsoli to nie jedyna nagroda jaką postanowiono przygotować w związku z jubileuszem. Japoński oddział Sony stworzył coś jeszcze, a mianowicie specjalnie z tej okazji wyprodukowano dodatkowo tysiąc kontrolerów Dual Shock w wersji „10 Million Model”. Co ciekawe pady te nie nawiązywały już kolorystyką do samej konsoli, ale były czarne, dokładnie tak jak gdyby pochodziły od konsoli Net Yaroze, która jak wiadomo posiadała jedynie klasyczne kontrolery w tym kolorze.

Kolejnym i zarazem ostatnim akcesorium stworzonym z okazji dziesięciomilionowego jubileuszu w Japonii okazały się karty pamięci w kolorze srebrnym, których tym razem przygotowano, nie sto, nie tysiąc, a dziesięć tysięcy egzemplarzy! Karty podobnie jak pady zapakowano w pudełka nawiązujące stylistyką do tego od konsoli. Całość rozdano szczęśliwcom podczas wspomnianych loterii organizowanych przez cały grudzień.

Sony postanowiło nadać obchodom wyprodukowania i dostarczenia do sklepów dziesięciu milionów egzemplarzy konsol PlayStation lokalny charakter. Oznacza to, że w każdym z trzech głównych regionów obchody te miały przypaść w różnych terminach, uzależnionych od momentu opuszczenia magazynów przez dziesięciomilionowy egzemplarz konsoli. Odróżniało to więc te obchody choćby od 20lecia marki PlayStation, które celebrowano globalnie w 2014 roku, bez względu na rzeczywistą datę debiutu konsoli w danym regionie. Lokalne oddziały Sony w Ameryce oraz Europie miały zatem czas aby przygotować się do obchodów, które miały wypaść prawdopodobnie na koniec pierwszego oraz drugiego kwartału 1998 roku. Wydaje się, że centrala Sony w Japonii w grudniu 1997 nie musiała się zbytnio śpieszyć, żeby przygotować specjalne warianty konsoli PlayStation 10 Million Model, w edycjach dostosowanych pod te regiony, a więc w oparciu o modele SCPH-7001 oraz SCPH-7002. No właśnie wydaje się, gdyż przy tej okazji pojawia się jedna z największych ciekawostek związanych z tym wyjątkowym modelem konsoli, a mianowicie jego wersja o nietypowym oznaczeniu SCPH-7000W.

Co odróżnia PlayStation 10 Million Model o oznaczeniu SCPH-7000 od SCPH-7000W? Wbrew pozorom coś więcej niż sama litera „W”, która nie pojawia się tu zresztą przypadkowo. Niestety w porównaniu do omawianego wcześniej modelu, o losach SCPH-7000W ciężko dowiedzieć się czegoś z oficjalnych źródeł Sony. Mimo to, zbitki informacji na jego temat oraz relacje osób z którymi udało mi się skontaktować wydają się układać w logiczną całość. Litera „W” w tym modelu pochodzi zapewne od słowa „worldwide”. Wydaje się, że początkowo Sony planowało stworzyć jeden uniwersalny model PlayStation 10 Million Model w liczbie 300-350 egzemplarzy, a następnie rozprowadzić go w każdym z trzech regionów w równej liczbie po 100 sztuk konsol. Ewentualna nadwyżka, jeżeli takowa była, mogła zostać rozdana partnerom biznesowym lub wykorzystana do celów promocyjnych. Wychodzi zatem na to, że model ten prawdopodobnie powstał jeszcze przed PlayStation 10 Million Model SCPH-7000 choć tego na 100% nie wiemy.

Z racji tego, że PlayStation 10 Million Model SCPH-7000W miał trafić do różnych regionów postanowiono przerobić go tak aby działał on zarówno w Japonii, Ameryce jak i Europie. Bazą dla tego modelu nie był jego zwykły, japoński odpowiednik o oznaczeniu SCPH-7000, ale jego wersja na rynek azjatycki SCPH-7003. Wszystko przez wzgląd na uniwersalny zasilacz jaki montowano w tych konsolach o napięciu 110-240V oraz bios w języku angielskim, które wykorzystano również w PlayStation 10 Million Model SCPH-7000W. Konsola została dodatkowo pozbawiona blokady regionalnej i przystosowana do poprawnego odtwarzania gier z systemów PAL, NTSC-U/C oraz NTSC-J. Cała reszta, a więc kolorystyka oraz pad pozostały niezmienione. Jeżeli chodzi o wyposażenie zestawu to dodano do niego anglojęzyczną instrukcję, a także adapter umożliwiający podpięcie konsoli do gniazdek w Wielkiej Brytanii. Całość zapakowano w pudełko identyczne jak w jubileuszowym modelu SCPH-7000 tyle, że uzupełnione o dodatkowy biały karton.

Wspomniałem iż model ten miał trafić do innych regionów, ale prawdopodobnie tak się nie stało i jego dystrybucja możliwa była jedynie w Japonii. Wszystko ze względu na przepisy prawne, które wymagały uzyskania specjalnych certyfikatów dopuszczenia do użytku w Europie oraz Ameryce. Zmiany w konsoli SCPH-7000W były na tyle poważne, że nie można jej było zakwalifikować jedynie jako kolejnego wariantu klasycznego modelu SCPH-7000. Sony prawdopodobnie o tym zapomniało co doprowadziło do tego, że dystrybucja konsol możliwa była jedynie w Japonii, gdzie prawo nie było tak restrykcyjne. Wszystkie konsole PlayStation 10 Million Model SCPH-7000W na instrukcji posiadają naklejkę z napisem „Tentative” oznaczającą, że model ten był wersją próbną/wstępną konsoli. Zapewne dodano ją później. Taki los modelu SCPH-7000W wydaje się najbardziej prawdopodobny, o czym świadczy choćby to, że Sony w późniejszym czasie wydało również poprawione wersje konsoli na pozostałe rynki. Oczywiście historia ta wymaga jeszcze pełnego potwierdzenia, ale póki co jest to jedyny sensowny trop wyjaśniający istnienie tego modelu. Wychodzi zatem na to, że w Japonii rozprowadzono w sumie nie 100, a 400-450 egzemplarzy jubileuszowej edycji konsoli w wersji SCPH-7000 oraz SCPH-7000W. Jak sytuacja wyglądała na pozostałych rynkach?

Na pewno lokalne oddziały Sony w Ameryce oraz Europie miały do rozdania po 100 egzemplarzy PlayStation 10 Million Model o oznaczeniach SCPH-7001 oraz SCPH-7002. Podobnie jak w przypadku jubileuszowego modelu SCPH-7000 na rynek japoński były to konsole nie różniące się niczym poza kolorystyką od swoich szarych odpowiedników. W porównaniu do modelu SCPH-7000W miały zatem blokadę regionalną i zasilacze dostosowane do jednego standardu, panującego w danym regionie. Wersja europejska konsoli posiadała ponadto przyciski z symbolami, a nie z napisami, charakterystyczne dla naszego regionu. Z racji bardzo małego nakładu na konsole te, a więc PlayStation 10 Million Model SCPH-7000 oraz omawiane SCPH-7001 i SCPH-7002 dużo trudniej natrafić niż na model SCPH-7000W, którego było po prostu więcej.

Limitowaną konsolę PlayStation 10 Million Model w edycji na rynek europejski i amerykański można było wygrać biorąc udział w obchodach organizowanych przez lokalne oddziały Sony. Najwięcej wiemy o wydarzeniach z Ameryki, gdzie już 2 kwietnia 1998 roku ogłoszono sprzedaż dziesięciomilionowego egzemplarza konsoli oraz zapowiedziano specjalne uroczystości z tej okazji, w czasie których można było wygrać limitowane konsole oraz pady Dual Shock, z tą różnicą, że te ostatnie nie były już czarne jak w Japonii, ale granatowe jak i sama konsola. O kartach pamięci ówczesne komunikaty prasowe nie informowały, a przynajmniej na takową wzmiankę nie natrafiłem więc wychodzi na to, że w Stanach Zjednoczonych można było wygrać jedynie sto konsol oraz tysiąc kontrolerów w edycji „10 million model”.

Aby je zdobyć należało wziąć udział w internetowej loterii „PlayStation 10 Million Sweepstakes” o której informowano na stronie Sony Computer Entertainment America.

Ponadto amerykański oddział Sony postanowił zorganizować specjalną trasę promocyjną, w dziewięciu miastach w ramach tzw. „PlayStation Mall Tour” w czasie których można było zagrać w najnowsze gry na konsoli, ale także wygrać konsole i kontrolery z edycji 10 million model. Owa trasa odbyła się w następujących miejscach:

Seattle Northgate Shopping Center – 27-29 marca 1998

Sacramento, Calif. Downtown Plaza – 3-5 kwietnia 1998

Portland, Ore. Vancouver Mall – 10-12 kwietnia 1998

Los Angeles Glendale Galleria – 17-19 kwietnia 1998

San Diego Mission Valley Center – 24-26 kwietnia 1998

Phoenix Paradise Valley Center – 1-3 maja 1998

Albuquerque, N.M. Cottonwood Mall – 8-10 maja 1998

Salt Lake City Fashion Place Mall – 15-17 maja 1998

Denver Park Meadows – 22-23 maja 1998

Cała kampania promocyjna związana ze sprzedażą dziesięciomilionowego egzemplarza konsoli w Ameryce trwała do 31 maja 1998 roku. Niestety tradycyjnie już najwięcej problemów miałem ze zbadaniem tego jak sytuacja wyglądała w Europie. Nie będę udawał, że wiem więcej niż wiem, w związku z czym „wątek europejski” wymaga jeszcze rozeznania. Na pewno W Europie pojawiło się 100 sztuk konsol PlayStation 10 Million Model o oznaczeniu SCPH-7002, które jak już wspominałem poza kolorem nie różniły się niczym do szarego modelu SCPH-7002.

W porównaniu do Ameryki pewne jest również to, że na Starym Kontynencie dostępne były jubileuszowe karty pamięci w kolorze srebrnym o oznaczeniu SCPH-1020EX, choć nie wiadomo w jakiej liczbie. Na wzmiankę o specjalnej edycji kontrolera Dual Shock niestety nie natrafiłem. Obchody uroczystości prawdopodobnie miały miejsce w okolicy sierpnia-października 1998 roku i póki co tyle wiem.

Jak widać konsola PlayStation 10 Million Model nie tylko jest bardzo rzadka, ale również niezwykle ciężko było opisać jej losy. W zasadzie opisane tutaj informacje stanowią największe źródło informacji na jej temat. Wszystkie zdjęcia konsoli umieszczone tutaj zostały za zgodą ich autorów, a nie było łatwo je zdobyć. Do wyjaśnienia pozostają jeszcze szczegóły zawirowań wokół modelu SCPH-7000W i jego daty debiutu oraz informacje na tematach obchodów jubileuszu w Europie, które mam nadzieję w przyszłości tu się znajdą.

The post [SCPH-700x] PlayStation 10 Million Model appeared first on strefaPSX.

Aktualizacji na stronie ciąg dalszy. Tym razem na tapetę postanowiłem wziąć dział z konsolami i go odświeżyć. W tym konkretnym przypadku skupiłem się przede wszystkim na wymianie zdjęć każdej z konsol które dotychczas opisałem na Strefie, tak żeby całość prezentowała się jeszcze lepiej. Ponadto dokonałem drobnych korekt w tekstach. W sumie praktycznie każda konsola doczekała się nowych zdjęć. To samo tyczy się ich opakowań. Próbka poniżej.

W sumie na Strefie znajduje się już sześć szczegółowych opisów podstawowych modeli PlayStation oraz trzy opisy jej edycji specjalnych. Zachęcam do obejrzenia zaktualizowanych wpisów i odświeżenia sobie historii każdego z modeli. Wystarczy przejść tutaj i wybrać interesujący nas model konsoli.

The post Zupełnie nowe zdjęcia w dziale z konsolami! appeared first on strefaPSX.

Maj 2017. Zapamiętajcie sobie tę datę gdyż to właśnie wtedy najprawdopodobniej ujrzy światło dzienne dokument o historii PlayStation, w którym znajdziemy unikatowe materiały z przeszłości, jak i wywiady z twórcami z czasów obecnych. From Bedrooms to Billions: The PlayStation Revolution to projekt na który od jakiegoś czasu trwa zbiórka na kickstarterze, którą organizują Nicola oraz Anthony Caulfield. Mają oni już w swoim dorobku dwa filmy o podobnej tematyce, które również udało im się zrealizować dzięki wsparciu użytkowników kickstartera. Pierwszy ze zrealizowanych przez nich filmów to From Bedrooms to Billions, który opowiada o historii i rozwoju branży growej w Wielkiej Brytanii od 1979 roku, aż po dzień dzisiejszy. Drugi nosi tytuł The Amiga Years i opowiada o historii Commodore Amiga. Teraz przyszła kolej na PlayStation! Oficjalny trailer filmu jest bardzo obiecujący!

Twórcy potrzebują na projekt minimum 50 tysięcy funtów i sądząc po stanie zbiórki uda się im ten cel osiągnąć. Niewiele zostało i wciąż można ich wesprzeć. Sądząc po trailerach i przyjęciu poprzednich filmów widać, że mamy tu do czynienia z osobami, które nie tylko pasjonują się historią gier, ale również znają się na produkcji tego typu filmów. Z tego co piszą sukces poprzednich filmów otworzył im drzwi do wielu kontaktów, które na pewno wykorzystają tworząc ostateczny kształt The PlayStation Revolution. Aby wesprzeć projekt wystarczy minimum 10 funtów za które otrzymamy dostęp do cyfrowej wersji filmu oraz wstęp do specjalnej strefy zakulisowej, do której mają trafiać dodatkowe materiały bonusowe. Za 20 funtów (+5 funtów wysyłka do Polski) i więcej otrzymamy egzemplarz filmu na DVD, możliwość jego pobrania i dostęp do zakulisowej strefy. Przy większym wsparciu możemy liczyć na dodatkowe bonusy. Film ma ukazać się zarówno na płycie DVD, jak i Blu-ray i już teraz możemy zobaczyć okładkę jego opakowania. Chyba nie trzeba za bardzo wyjaśniać do czego ona nawiązuje?

Oczywiście chodzi o jedno z pierwszych dem technologicznych z dinozaurem T-Rexem, które oczarowało świat w 1994 roku, kiedy to prezentowano możliwości pierwszej konsoli Sony. Film ma tyczyć się wszystkich konsol ze stajni Sony, jednak jego największa część z wiadomych względów ma być poświęcona pierwszemu PlayStation.

Dzięki @gumislav za info

The post Trwają prace nad filmem dokumentalnym „The PlayStation Revolution” appeared first on strefaPSX.

W tym miesiącu mija dokładnie rok odkąd cały świat obiegła informacja o odnalezieniu prototypu konsoli Nintendo PlayStation z czasów współpracy Nintendo z Sony. W tym czasie konsola podróżowała po świecie i była prezentowana szerszej publiczności, między innymi w Hong Kongu na targach Retro Game Expo, które miały miejsce w dniach 28-29 listopada. Zanim jednak do tego doszło to właśnie w Hong Kongu postanowiono sprzęt dokładnie zbadać i sprawdzić czy w ogóle działa. W efekcie testów i analiz ekspertów nie tylko udało się uruchomić samą konsolę, ale i bez problemów zagrać w grę z Super Nintendo Entertainment System (SNES). Ustalono wówczas, że prototyp działa bez problemu z japońskimi grami ze SNESa oraz że jest kompatybilny z oryginalnym kontrolerem od konsoli. Niestety największej ciekawostki prototypu, a więc wbudowanego napędu nie udało się już uruchomić, ponadto konsola nie odtwarzała dźwięku w grach ze SNES, ani nie działał w niej wbudowany wyświetlacz.

Tyle wiedzieliśmy o prototypie do zeszłego tygodnia, kiedy to trafił on pod skrzydła Benjamina Heckendorna, znanego w sieci jako Ben Heck, który od 2011 roku prowadzi jeden z najciekawszych kanałów na YT związanych z modyfikacjami konsol oraz szeroko pojętą elektroniką. To właśnie jemu Terry i Dan Diebold, a więc właściciele odnalezionego prototypu postanowili powierzyć swój skarb z nadzieję na uzyskanie więcej szczegółów na jego temat, a być może nawet rozwiązanie problemów z niedziałającym napędem i dźwiękiem.

W zeszłym tygodniu mogliśmy obejrzeć pierwszą z dwóch części materiału na ten temat, w której Ben Hecks rozłożył prototyp na części pierwsze i spróbował dokładnie wyjaśnić jego budowę, między innymi porównując sprzęt do innych, debiutujących w tamtym czasie przystawek CD do konsol, w postaci PC-Engine CD oraz Sega CD. Filmik jasno pokazuje, że prototyp PlayStation z czasów współpracy Sony z Nintendo nie ma nic wspólnego z późniejszą konsolą Sony, a jest to jedynie rozwinięta wersja konsoli SNES z napędem. Do jego uruchomienia niezbędny jest kartridż dołączony do prototypu, jednak jakościowo samo rozwiązanie nie mogło zaoferować praktycznie nic więcej niż połączenie Sega Mega Drive i Sega CD. W porównaniu do Sega CD, prototyp PlayStation ma łącznie prawie połowę mniej RAMu i po gruntownej analizie wychodzi, że co najwyżej mógł oferować podobną jakość, choć bardzo prawdopodobne jednak że sprzęt byłby nieznacznie słabszy od konkurencji i być dlatego Nintendo w tak brutalny sposób postanowiło się z nim pożegnać i odstąpić od umowy z  Sony. Co ciekawe, prototyp jest pozbawiony blokady regionalnej, choć ta mogła się pewnie pojawić w ostatecznej fazie produkcji.

O materiale tym miałem informować na Strefie w zeszłym tygodniu, jednak z racji tego że został on podzielony na dwie części postanowiłem zaczekać na ostatnią i najciekawszą, gdyż to właśnie w tej część Ben Heck podjął się próby wskrzeszenia systemu, a konkretnie napędu oraz dźwięku. Z jakim efektem? Można by rzec, że doskonałym, gdyż po gruntownej analizie udało się przywrócić prototypowi dźwięk w grach ze SNES, a także uruchomić napęd konsoli oraz wbudowany w nią wyświetlacz. Okazuje się, że dźwięk oraz napęd nie działały głównie z powodu wadliwych kondensatorów, które po tylu latach miały już prawo odmawiać pełnego posłuszeństwa. Ponadto w prototypie konsoli tymczasowo wyłączono funkcję napędu, którą udało się odblokować odlutowując jedno z połączeń. Podsumowując, dzięki wizycie prototypu u Bena udało mu się przywrócić pełną sprawność. Niestety z racji tego, że póki co nikt nie posiada gry do tego systemu, zapisanej na nośniku CD, nie jesteśmy w stanie sprawdzić go w akcji. Posiadacze konsoli twierdzą, że być może mają jeszcze w pudłach na strychu jakieś nośniki, więc być może za jakiś czas znów dowiemy się czegoś więcej. Być może ktoś jeszcze odnajdzie i postanowi ujawnić więcej szczegółów na ten temat. Tak czy siak po roku i tak wiemy bardzo dużo, a fizyczna obecność prototypu PlayStation z czasów współpracy Nintendo z Sony znacznie ułatwia rozumienie tego dość skomplikowanego momentu w historii konsol.

The post Rozkład na części pierwsze i naprawa Nintendo PlayStation appeared first on strefaPSX.

Siódmy sierpnia 2016 roku przejdzie do historii jako jedna z ważniejszych dat w historii Strefy, ważniejszych przynajmniej dla mnie. Nie każdy z Was pewnie zauważył, ale od kilku miesięcy na stronie trwały intensywne prace nad aktualizacją poszczególnych wpisów i ich usprawnieniem. Napisałem „poszczególnych”, ale w zasadzie powinienem napisać, że „większości” wpisów. Jakiś czas temu postanowiłem wziąć się za porządki na Strefie, których zasięg przerósł moje najśmielsze plany. W ich efekcie powróciłem praktycznie do każdego z blisko 200 wpisów, które przez te ponad dwa lata opublikowałem na stronie i dokonałem w nich mniejszych lub większych zmian. Tego typu prace nie były konieczne, ale marzy mi się by Strefa, nawet jak zabraknie mi zapału, wciąż pozostała prawdziwą encyklopedią wiedzy na temat pierwszego PlayStation, do której można wracać i z przyjemnością ją przeglądać.

Wbrew pozorom prac na stronie było całkiem sporo. Część z nich wynikała z mojego niedoświadczenia na początku w kwestii publikacji niektórych treści, część z braku odpowiedniego sprzętu np. do robienia zdjęć, a część była spowodowana jeszcze spuścizną poprzedniego wyglądu i układu treści na stronie.

W zasadzie prace porządkowe na stronie dotknęły wszystkie wpisy, poza tymi najnowszymi, w których od samego początku trzymałem się pewnego stylu. Biorąc pod uwagę zakres prac, mógłbym całość podzielić na trzy fazy. Pierwsza wymagała najwięcej wysiłku i pracy, gdyż polegała ona na stworzeniu poszczególnych wpisów praktycznie od nowa. Taki zabieg spotkał m.in. wpisy o opakowaniach gier na PlayStation, dziesięciomilionowym modelu konsoli czy choćby opakowaniach PlayStation w  Europie. Druga faza, dotknęła zdecydowanie największą część wpisów i była jedynie trochę lżejsza od tej pierwszej. W tym przypadku we wpisach dokonałem modyfikacji wszystkich zdjęć, które musiałem wykonać na nowo oraz naniosłem poprawki w tekstach, grafikach, aktualizując je o nowe informacje. Taki los spotkał praktycznie wszystkie wpisy z działu Sprzęt, czy choćby z działu Poradniki. Ostatnia faza i najlżejsza tyczyła się wpisów, w których wystarczyło jedynie dokonać małej korekty tekstu i podmienić zdjęcia na te same tyle, że z właściwym logo Strefy.

W sumie prace doprowadziły do:

• wymiany i dostosowania banerów wszystkich wpisów do wymogów nowego wyglądu strony oraz kolorystyki Strefy,
• dokonania korekty tekstowej blisko 200 wpisów, które przez ten czas pojawiły się na Strefie oraz zaktualizowaniu ich o nowe informacje,
• dodania do wpisów kilkuset zupełnie nowych zdjęć w dużo lepszej jakości i wyższej rozdzielczości,
• wymianie praktycznie większości starszych zdjęć na stronie na nowe, zawierające logo strony, a nie napisany w Word podpis strefapsx.pl
• zmniejszenia rozmiaru większości z nowo dodanych zdjęć i grafik na stronie, niekiedy o ponad 70%, dzięki czemu poszczególne wpisy powinny się dużo szybciej ładować i nie pobierać aż tyle transferu,
• pozbycia się wszelkich niedoskonałości po poprzednim wyglądzie strony,
• wypozycjonowania poszczególnych wpisów według konkretnych słów kluczowych,
• wreszcie zmniejszenia bazy danych strony o prawie 2/3

Zmiany te być może nie były konieczne i pewnie większość stałych użytkowników Strefy ich nie zauważy i nie doceni, ale mam nadzieję w dłuższej perspektywie czasu, nakład czasu i pracy w to włożony przyniesie jakiś wymierny efekt. Na pewno każdy nowo przybyły tutaj użytkownik, spragniony wiedzy na temat pierwszego PlayStation, będzie miał okazję przeglądać nawet starsze treści w jakości dorównującej tym nowszym. Mimo to i starszym użytkownikom Strefy polecam wycieczkę w wolnej chwili po poszczególnych działach i starszych wpisach, gdzie zmiany te widać najlepiej.

Od tego momentu mogę spać już spokojnie i nie muszę myśleć o przeszłości, a bardziej skupić się na przyszłości. Jak pewnie zauważyliście na stronie pojawił się chwilowy zastój, nie jest to nic niepokojącego. Po prostu chciałem skończyć te porządki by się wreszcie od nich uwolnić i przy okazji skorzystać z urlopu na podładowanie baterii. Pomysłów na kolejne wpisy jest sporo. Przerwa myślę będzie trwała nie dłużej niż do końca przyszłego tygodnia. Akurat ten czas wykorzystam na porządki na kompie bo już się czasem gubię w tym wszystkim co związane ze Strefą. Póki co nareszcie mogę się napić lampki wina i opić wspomniane zmiany na Strefie. Zostały dwa wpisy do których jeszcze muszę wrócić, ale do tego potrzebuję odpowiednich materiałów. Cała reszta błyszczy, aż miło

The post Wielkie porządki i wakacyjna przerwa appeared first on strefaPSX.

Obchodzące w tym roku swoje 20lecie Pokémony bezapelacyjnie przeżywają swoją drugą młodość. Już dawno żadna gra wywodząca się z konsol nie zrobiła wokół siebie takiego szumu, jak debiutujące całkiem niedawno na smartfonach Pokémon Go, które pozwala graczom na łapanie Pokémonów w realnym świecie. Gra ta weszła do popkultury niczym rozpędzony taran, szybko stając się jednym z tematów numer jeden nie tylko w mediach poświęconych grom, ale również w codziennych wydaniach serwisów informacyjnych czy choćby w prasie. Pokémania opanowała cały świat, w tym Polskę, doprowadzając do podwojenia w pewnym momencie wartości akcji Nintendo na japońskiej giełdzie.

Z podobnym szumem wokół Pokémonów mieliśmy do czynienia pod koniec lat 90tych, kiedy to po sukcesie gier z tej serii na Game Boy postanowiono wyprodukować specjalne anime na bazie tego uniwersum, które w 2000 roku trafiło również do Polski. Emisja anime na antenach Polsatu pociągnęła za sobą całą kampanię marketingową związaną z Pokémonami, doprowadzając do zalania sklepów przedmiotami z podobiznami bohaterów anime. Można je było znaleźć dosłownie wszędzie – na zeszytach, plecakach, piórnikach, naklejkach w kioskach, a nawet w paczkach chipsów w formie Tazo. Popularność anime w wielu miejscach sprawiła, że coraz więcej osób zaczęło interesować się również grami z Pokémonami w tle, które w końcu zaczęły pojawiać się również poza granicami Japonii. To właśnie w latach 1999-2001 do Europy i Ameryki trafiło chyba najwięcej gier z tej serii dostępnych wówczas na Game Boy, Game Boy Color oraz Nintendo 64.

Posiadacze PlayStation z wiadomych względów musieli obejść się smakiem. Wiele osób zazdrościło Nintendo posiadania tak popularnej marki i zapewne dałoby się pociąć by móc zagrać w którąś z części Pokémon na swojej konsoli. Jak to mawiają potrzeba jest matką wynalazków i takie też założenie przyświecało zapewne firmie UFO Soft, która postanowiła dać użytkownikom PlayStation choć namiastkę świata Pokémon za sprawą swojej gry Photo Hunter. W ten oto sposób doszło właśnie do wydania pierwszej i jedynej na PlayStation gry z kieszonkowymi potworkami w tle (i to dosłownie) o nazwie Photo Hunter Pokémon Edition.

Photo Hunter Pokémon Edition zadebiutowała na PlayStation w 2000 roku. Wbrew pozorom tytuł ten nie ma żadnego związku z grą Pokémon Snap wydaną rok wcześniej na Nintendo 64, która to polegała na robieniu zdjęć Pokémonom. Photo Hunter Pokémon Edition to typowa gra na spostrzegawczość, znana głównie z prasy dla dzieci, w której to naszym zadaniem jest odnalezienie pięciu różnic pomiędzy dwoma obrazkami w ograniczonym czasie. Tylko tyle, albo aż tyle, biorąc pod uwagę fakt, że wszystkie obrazki z gry pochodzą z uniwersum Pokémon. Grę podzielono na trzy tryby dla pojedynczego i dwóch graczy oraz tryb Battle VS. Oczywiście wraz z postępem gry owe różnice stają się coraz bardziej szczegółowe, a czas na ich znalezienie coraz krótszy. W grze dostępnych jest ponad pięćdziesiąt różnych zdjęć ze świata Pokémon. O tym jak wygląda gra możemy przekonać się zaglądając na tył jej dużego opakowania, którego wnętrze jest chyba najciekawszym elementem całego zestawu.

Otóż firma UFO Soft postanowiła dorzucić do zestawu z grą także dwie inne części Photo Hunter oraz specjalną myszkę mającą znacznie ułatwić rozgrywkę. Wspommiane gry poza zdjęciami nie różnią się niczym od edycji Pokémon, natomiast sama myszka jest już dużo ciekawsza, gdyż pozawala ona na pracę w dwóch trybach. Pierwszy kompatybilny wyłącznie z grami Photo Hunter, pozwala na szybkie nawigowanie i odnajdywanie różnic na zdjęciach oraz drugi, umożliwiający korzystanie z myszki w każdej innej grze na PlayStation, która ją obsługuje. Nie znam ceny tego zestawu w tamtym okresie, ale zakładam, że mogła ona być dość atrakcyjna i jeżeli nie dla gry, to dla samej myszki można się było pokusić o jej zakup. Zestaw ten musiał też znaleźć sobie jakieś rzesze odbiorców, skoro postanowiono wydać jego reedycję o podtytule „Special Edition”, która poza delikatnie zmienioną myszką nie różniła się niczym od pierwowzoru.

Produkt UFO Soft miał na celu przede wszystkim jedno, a więc szybki zarobek na uznanej marce. Widać to choćby po dacie premiery, obecności Pikachu na froncie pudełka jak i po dopisku „Now you can play your favourite arcade game at home” (Teraz możesz zagrać w swoją ulubioną grę arcade w domu). Oczywiście firma nie miała zapewne zgody na wykorzystanie postaci z Pokémonów w swojej grze od Nintendo. Nie miała też zgody Sony na wydanie takiej gry, więc jakim cudem zestaw trafił do sklepów? Tego nie wiem, ale jak widać firma UFO Soft nie przejmowała się prawami autorskimi. W związku z brakiem licencji Sony, aby uruchomić Photo Hunter Pokémon Edition należało posiadać przerobioną konsolę, podobnie jak w przypadku opisywanych już na Strefie aplikacji od Fire International/Blaze. Niestety nie udało mi się ustalić dokładnie w jakich państwach zestaw z myszką był sprzedawany, ale sądząc po anglojęzycznych opisach na pudełku, nie były to jakieś bardzo egzotyczne rynki.

Photo Hunter Pokémon Edition raczej niezbyt nadaje się do grania, ale z perspektywy czasu nie to jest najważniejsze, ale sam fakt powstania tej pierwszej i jak mniemam jedynej gry związanej z Pokémonami na PlayStation. Jak widać w historii pierwszego PlayStation wszystko jest możliwe.

Źródło zdjęć: http://produto.mercadolivre.com.br/MLB-749466406-photo-hunter-pokemon-edtion-mouse-psone-_JM

The post Pierwsza i jedyna gra z Pokémonami na PlayStation appeared first on strefaPSX.

Dzisiaj zakończyłem pracę nad kolejną pełną bazą gier na pierwsze PlayStation, tym razem mowa o tytułach, które zostały zrecenzowane w magazynie Neo Plus. Dzięki temu na Strefie znajduje się już pełen wykaz recenzji i ocen z dwóch najbardziej popularnych swego czasu magazynów poświęconych konsolom. Łącznie na łamach pisma Neo Plus zrecenzowano dokładnie 834 pozycje na pierwsze PlayStation opisane w kilkudziesięciu numerach magazynu. Ostatnim, w którym pojawiły się jakiekolwiek recenzje gier na PSX był numer 67 z 2004 roku, choć prawdę powiedziawszy już od numeru 55 w magazynie gry z szaraka pojawiały się dość nieregularnie i w sumie bardzo rzadko. W pewnym momencie przestały się one pojawiać w ogóle, a zamiast nich zamieszczono w poszczególnych numerach przegląd najciekawszych gier z danego gatunku.

W bazie znajdują się wszystkie gry, a więc zarówno PAL, jak i NTSC. co odróżnia ją od Bazy gier PAL, którą możecie znaleźć na stronie głównej. W przyszłości baza PAL zostanie zaktualizowana o oceny z tego wykazu, jak i brakujące oceny z wykazu poświęconego PSX Extreme. Mam nadzieję oba zestawienia przydadzą się niejednemu fanowi pierwszego PlayStation. Jak tylko uda mi się zebrać wszystkie numery Oficjalnego Polskiego PlayStation Magazynu to również przystąpię do pracy nad skatalogowaniem jego zawartości.

Aby przejść do bazy recenzji i ocen z Neo Plus wystarczy kliknąć tutaj. Można też korzystać z Menu na stronie głównej.

The post Pełna baza recenzji i ocen z magazynu Neo Plus appeared first on strefaPSX.

PlayStation SCPH-7502 to już piąta odsłona klasycznego modelu PlayStation, która zawitała do Europy na początku 1999 roku, prawdopodobnie równo z premierą japońskiego odpowiednika, który trafił do sklepów dokładnie 23 stycznia w cenie 15 000 jenów. W Polsce konsolę od samego początku można było kupić w cenie 599zł. W zasadzie pod względem technicznym jest to jedynie nieznacznie udoskonalony odpowiednik poprzedniego modelu SCPH-7002, który pod względem wizualnym oraz wyposażenia nie różni się praktycznie niczym od niego. W opakowaniu konsoli powinniśmy zatem ponownie znaleźć:

• konsolę PlayStation SCPH-7502
• kontroler Dual Shock SCPH-1200
• kabel AV
• kabel zasilający
• adapter na eurozłącze
• komplet instrukcji i ulotek
• płytę Demo One

Opakowanie PlayStation SCPH-7502 łudząco przypomina to od SCPH-7002. W zasadzie na pierwszy rzut oka nie ma pomiędzy nimi żadnych różnic, a te dostrzeżemy dopiero zaglądając na jego tył, gdzie Sony postanowiło kompletnie wymienić znajdujące się zwykle w tym miejscu screeny niektórych z dostępnych gier na tę konsolę. Mniej znane pozycje takie jak np. G-Police, Porsche Challenge czy Rosco McQueen zastąpiły jedne z najlepszych gier jakie do tamtego momentu ukazały się na PlayStation, a mianowicie Tekken 3, Gran Turismo, Medievil czy choćby Crash Bandicoot 3: Warped.

Sama konsola wizualnie poza oznaczeniem znajdującym się na jej spodzie nie różni się niczym od swoich poprzedników. Jest to dalej ten sam szarak, z dokładnie takim samym układem wyjść i wejść. Skąd zatem inne oznaczenie? Wszystko za sprawą zmian, jakie zaszły we wnętrzu tego modelu. Pierwszą z nich jest zastosowanie zupełnie nowego modelu lasera o oznaczeniu KSM-440AEM, który zastąpił laser KSM-440ADM. W porównaniu do poprzednika laser ten nie posiada plastikowej podstawki, ma znacznie dłuższy kabel zasilający oraz inaczej wyprofilowaną i krótszą taśmę. Więcej o różnicach pomiędzy nimi znajdziesz tutaj. Zmiana lasera i nowe oznaczenie konsoli podyktowane były kolejnymi uproszczeniami na płycie głównej, które miały obniżyć koszty produkcji, a które polegały m.in. na integracji niektórych chipów. To zaś zaowocowało również zmianami w położeniu poszczególnych gniazd i przez to właśnie laser w PlayStation SCPH-7502 posiada dłuższy kabel zasilający niż poprzednik. Dzięki zmianom spadł też pobór mocy konsoli z 9,5W do 9W oraz jej waga z 1,4kg do 1.2kg. Wszystko to doprowadziło do kolejnego spadku ceny konsoli, która była tańsza już na starcie o 3000 jenów od modelu SCPH-7002.

Według niektórych źródeł w modelu SCPH-7502 miano również zastosować nowe rozwiązania antypirackie podczas ładowania gier, które miały utrudniać odpalanie na niej piratów. Informowano o tym m.in. w lutowym numerze PSX Extreme z 1999 roku. Niestety po raz kolejny piraci nie mieli problemów z obejściem tego rozwiązania i konsola szybko została złamana. Poza tym cała reszta pozostała już niezmieniona w stosunku do modelu SCPH-7002. Do konsoli ponownie dodano kontroler Dual Shock SCPH-1200, który był wspierany przez coraz większą liczbę gier. Także bios konsoli pozostawiono w niezmienionej postaci w porównaniu do poprzednika i ponownie był to bios w wersji 4.1, a więc o kolorowym zabarwieniu, który dodawał między innymi do odtwarzacza CD ciekawy wizualizator Sound Scope.

The post [SCPH-7502] PlayStation „Dual Shock” appeared first on strefaPSX.

Po ponad dwóch latach nadszedł moment na trochę prywaty na Strefie i napisanie kilku słów o sobie oraz mojej kolekcji gier i konsol, która z wiadomych względów w dużej mierze opiera się na pierwszym PlayStation, choć nie brakuje w niej pozostałych konsol Sony, Sega czy Nintendo. Starałem się swoją historię streścić najlepiej jak potrafiłem, choć w przypadku tylu lat nie było to wcale takie łatwe, jak mi się na początku wydawało. Mimo to poszło mam nadzieję sprawnie, a efekty tej pracy możecie zobaczyć na dwóch stworzonych w tym celu podstronach. W zasadzie w przypadku kolekcji mogłem nagrać jej filmik, jak wiele osób na YT, ale póki co musi wystarczyć wam i mi jej zdjęciowa galeria. Przy okazji robienia zdjęć udało mi się wszystko zinwentaryzować i dokładnie opisać, więc nie będę się już gubił w tym wszystkim, a czasem mi się to zdarzało. Bez zbędnego przedłużania zainteresowanych zapraszam do odwiedzenia dwóch podstron:

O MNIE

MOJA KOLEKCJA 2016

Przy okazji założyłem osobny profil na FB związany z moją osobą i kolekcją, tak by niepotrzebnie nie zapychać za często tego Strefowego osobistymi wrzutami. Można polubić jeżeli ktoś jest zainteresowany

The post Parę słów o mnie i moja kolekcja 2016 appeared first on strefaPSX.

PlayStation 10 Million Gold Unit to specjalny, złoty model konsoli PlayStation, którego wartość niezwykle ciężko oszacować. Niewątpliwie jest to jeden z najbardziej wartościowych sprzętów do grania jakie w ogóle istnieją, a już na pewno najrzadszy i najdroższy model pierwszego PlayStation, o którego istnieniu mało kto zdaje sobie sprawę. Jest to również w zasadzie jedyny model PlayStation, który Sony Computer Entertainment Inc. stworzyło wyłącznie na własny użytek, a nie z myślą o jakiejkolwiek dystrybucji. Firma postanowiła w ten sposób uczcić w 1996 roku niezwykłe wydarzenie, jakim dla Sony było wyprodukowanie dokładnie 10 milionów sztuk konsol na całym świecie, o czym mogliśmy przeczytać w komunikacie prasowym SCEI z 2 grudnia tegoż roku. Według danych firmy z tego okresu na dzień 30 listopada 1996 roku udało się jej wyprodukować w Japonii dokładnie 4,2 miliona egzemplarzy konsol, w Ameryce Północnej 3,45 miliona, a w Europie 2,35 miliona egzemplarzy PlayStation, co razem dało właśnie liczbę 10 milionów sztuk konsol. Model ten nie ma zatem związku z opisanym już na Strefie jakiś czas temu PlayStation 10 Million Model, który wydano w następnym roku.

PlayStation 10 Million Gold Unit to bez wątpienia najbardziej tajemniczy ze wszystkich modeli PlayStation. Z racji tego, że konsola znajduje się jedynie w rękach Sony to niewiele o niej wiemy. Na pewno Sony Computer Entertainment Inc. stworzyło przynajmniej jeden egzemplarz złotego PlayStation, który według informacji jakie udało mi się uzyskać, znajduje się w japońskiej fabryce Sony w Kisarazu w prefekturze Chiba, gdzie w jednej z gablot upamiętniających historię PlayStation można znaleźć konsolę wraz z padem oraz specjalną tabliczką, informującą o powodzie powstania tego modelu konsoli, wraz ze stosowną datą.

Niestety bardzo ciężko ocenić na bazie którego klasycznego modelu konsoli oparto złote PlayStation. Według mnie najbardziej prawdopodobne jest, że mamy tutaj do czynienia z podstawowym modelem konsoli o oznaczeniu SCPH-5500, tyle że w zupełnie nowej kolorystyce. Wskazuje na to choćby fakt, że model ten zadebiutował w Japonii dokładnie 15 listopada 1996 roku, a więc na dwa tygodnie przed oficjalnym ogłoszeniem informacji o wyprodukowaniu dziesięciu milionów egzemplarzy konsoli.

Pewną tajemnicą pozostaje natomiast fakt ile tak naprawdę jest takich złotych PlayStation na całym świecie. Dotarły do mnie informacje, że być może jest ich więcej niż jeden egzemplarz, gdyż złote PlayStation można było zobaczyć w Europie, a konkretnie w Londynie podczas obchodów 20lecia marki PlayStation w grudniu 2014 roku. Miało to miejsce podczas jednej z akcji promocyjnych marki, w której to na kilka dni otworzono sklep wzorowany na latach 90tych, w którym umieszczono masę eksponatów związanych z konsolami Sony, w tym wspomniane złote PlayStation.

Nie udało mi się jednak dokładnie ustalić czy był to ten sam model, który znajduje się w Kisarazu w Japonii, tyle że pożyczony, czy być może każdy z trzech głównych oddziałów Sony w Japonii, Europie oraz Ameryce Północnej otrzymał po jednym egzemplarzu złotego PlayStation. Według jednego źródła z którym udało mi się skontaktować tak właśnie mogło to wyglądać, ale według informacji od jednego z pracowników SCEE do którego również dotarłem, nie widział on, ani nie słyszał nigdy o obecności złotego PlayStation w europejskiej siedzibie Sony. W związku z tym najprawdopodobniej mamy do czynienia z pojedynczym egzemplarzem konsoli, który w porównaniu do „złotego pociągu” istnieje na pewno, tyle że w pojedynczym nakładzie i który przy szczególnych okazjach opuszcza Kraj Kwitnącej Wiśni.

Źródło zdjęć: http://www.cnet.com/pictures/playstation-museum/

The post [SCPH-????] PlayStation 10 Million Gold Unit / Złote PlayStation appeared first on strefaPSX.